ΓΙΑ Τ? ΑΣΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΔΑΤΟΦΡΑΧΤΕΣ «Και μην ξεχνάς», έλεγε ο πατέρας μου, λες και νόμιζε πως από τη μια στιγμή στην άλλη θα σηκωνόμουνα και θα ?φευγα να αναζητήσω την τύχη μου στον απέραντο κόσμο, …
?Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι, τραγουδούσε τώρα η Μπέσσι, δεν έχω πού να πάω, και για πρώτη φορά ο Ρούφους άρχισε ν? ακούει στη λιτή αφηγηματική μονοτονία αυτού του μπλουζ κάτι που μιλούσε στο ταραγμένο…
?Είχα ανάγκη να αγναντέψω όλες εκείνες τις επίπεδες εκτάσεις του τίποτα και τους απέραντους γκρίζους ουρανούς? μονολογεί η Κάθυ, προσπαθώντας να ερμηνεύσει τον κόσμο απέξω και πέρα απ΄αυτήν. Ύστερα, μ…