Θεατρικό εργαστήρι, διαδρομές στα συναισθήματα με τους ήρωες των βιβλίων.
Σήμερα, στις 10 Ιουλίου και ώρα 10 το πρωί, μαζευτήκαμε 28 παιδιά στο ισόγειο της βιβλιοθήκης των Σερρών, κάποιοι από περιέργεια, άλλοι επειδή άκουσαν από φίλους ότι πέρασαν όμορφα την προηγούμενη ημέρα στο ίδιο εργαστήρι... δεν μπορούσαν όμως να φανταστούν τι τους περίμενε. Η κ. Μαρία ήταν σε μεγάλα κέφια!
Είπε: "Όσο περισσότεροι τόσο μου ανοίγει η όρεξη για αυτοσχεδιασμό". Κι έτσι κι έγινε! Στην αρχή γνωριστήκαμε αυτοσχεδιάζοντας με κινήσεις τις οποίες έπρεπε να μιμηθούν και οι υπόλοιποι και στη συνέχεια, αφού χωριστήκαμε σε κατηγορίες φρούτων, φτιάξαμε τη δική μας φρουτοσαλάτα, κοινώς τα κάναμε σαλάτα και ξεσηκώσαμε όλη τη βιβλιοθήκη! Έπειτα χωριστήκαμε σε χρωματο-ομάδες και η κάθε ομάδα έπρεπε να μας πει τι εκφράζει το κάθε χρώμα, κυρίως σε συναίσθημα. Το μπλε: ηρεμία κυρία! Το λευκό: γαλήνη !Το κόκκινο: θυμό και το μαύρο: θλίψη! Τότε η κ. Μαρία μας είπε: "Φανταστείτε τώρα ότι το κάθε ύφασμα είναι κάτι άλλο και αναπαραστήστε το".

Στήσαμε μια μικρή σκηνή, στηθήκαμε κάποιοι ως ακροατήριο και παρακολουθήσαμε την κόκκινη ομάδα που αναπαράστησε μια φονική ληστεία όπου το κόκκινο πανί ήταν το αίμα ( θύμιζε πολύ ταινία Ταραντίνο!). Η μαύρη πάλι ομάδα το πήγε στο μακάβριο, μόνο που για πρώτη φορά βλέπαμε σε κηδεία να σκάνε όλοι στα γέλια! Στην άσπρη ομάδα έγινε ένα ατύχημα ενώ οι πρωταγωνιστές έπαιζαν ποδόσφαιρο και έσπασαν μαζί ο ένας χέρι και ο άλλος πόδι. Να κλαίει και να οδύρεται ο ένας, ο άλλος τέρας ηρεμίας! Τέλος , τα κορίτσια της μπλε ομάδας πήγαν για βουτιά στη θάλασσα. Η μια κόντεψε να πνιγεί και η άλλη δεν την έσωσε.... γιατί βαρέθηκε! Τι περίεργες αντιδράσεις! Έτσι είναι όμως το θέατρο. Όπως είπε και ένας φίλος μας: "στο θέατρο μπορείς να κάνεις τα πάντα, το θέατρο είναι ελευθερία!" Και πετάχτηκε και ο φίλος μας ο Κωστάκης:" Δηλαδή κυρία μπορούμε να τρώμε και σουβλάκια???". Στο τέλος, διαβάσαμε το παραμύθι της Βασιλικής Κάργα "Το βιβλίο που δεν ήθελε να διαβαστεί"(εκδ. επόμενος σταθμός, 2008 και φτιάξαμε ένα ανθρώπινο "γλυπτό" με την Αλεξάνδρα στη μέση να είναι το βιβλίο και τους υπόλοιπους να στήνονται κοντά του ανάλογα με το πώς αισθάνονται για τα βιβλία και το διάβασμα! Αυτοσχεδιάσαμε, παίξαμε, διαβάσαμε παραμύθι, αναπαραστήσαμε τα συναισθήματα, διασκεδάσαμε και όπως κάθε όμορφη παράσταση φύγαμε με τη γλύκα της ανάμνησης...

Ευχαριστούμε θερμά την κ. Μαρία Μεντίζη που "έστησε" ένα όμορφο θεατρικό σκηνικό, χωρίς σκηνικά, αλλά με φαντασία και δημιουργική διάθεση, καθώς και την κ. Ευαγγελία Κοροβάιου για τη βοήθεια και για τη συμμετοχή!