Τι συμβαίνει όταν ένα ανεξάρτητο βιβλιοπωλείο αποφασίζει να επιλέγει τους τίτλους του και να μην υπακούει στα κελεύσματα της εμπορικής λογοτεχνίας; Ο Ιβάν, πρώην δάσκαλος και χίπυ και αποξεχασμένος του Μάη του 68, αφού βρίσκει χορηγό μια εκκεντρική πλούσια Γαλλίδα, την Φραντζέσκα, συμφωνούν να ανοίξουν ένα βιβλιοπωλείο που θα πουλάει μόνον «καλό» μυθιστόρημα. Θέλοντας να έχουν εξασφαλισμένη την ποιότητα των μυθιστορημάτων που αποκλειστικά θα βρίσκονται στα ράφια του βιβλιοπωλείου «Στο καλό μυθιστόρημα» φροντίζουν να εξασφαλίσουν μια επιτροπή επτά γνωστών συγγραφέων που κάθε έξη μήνες θα προτείνουν από τριακόσιους τίτλους για να μπαίνουν στον επιλεκτικό χώρο του. Οι συγγραφείς δεν γνωρίζονται μεταξύ τους και με κάθε μυστικότητα παραδίδουν τις επιλογές τους. Το βιβλιοπωλείο γνωρίζει τρομερή επιτυχία μόνον που κάθε επιτυχία έχει και τον εχθρό της. Μανιακές κριτικές ξεσπούν στον τύπο, από δήθεν ενοχλημένους αρθρογράφους που ανησυχούν για την «μη δημοκρατικότητα» των επιλογών. Ακόμη χειρότερα οι συγγραφείς της επιτροπής αρχίζουν να δέχονται σχεδιασμένες επιθέσεις στις οποίες κινδυνεύει η ζωή τους. Και σαν κερασάκι στην λογοτεχνική τούρτα στο δρομάκι του βιβλιοπωλείου ανοίγουν και άλλα μαγαζιά που διεκδικούν μια παρόμοια ειδική πελατεία αλλά και μια ακόμη πιο διευρυμένη και πιο απενοχοποιημένη από την λογοτεχνία των αυστηρών επιλογών. Έχοντας τη δομή ενός κοινωνικού θρίλερ και ενίοτε της μαύρης κωμωδίας το βιβλίο της Γαλλίδας συγγραφέως Λωράνς Κοσσέ διαβάζεται με μεγάλη ευχαρίστηση. Για τους βιβλιολάτρες αποτελεί και μια όαση λιστολογίας αφού, όσα βιβλία αναφέρουν οι συγγραφείς της επιτροπής, είναι υπαρκτά μυθιστορήματα από όλον τον κόσμο και έτσι μπορούν να επιβεβαιώσουν τις αναγνωστικές τους δυνατότητες. Μάλιστα ο πλήρης κατάλογος των αναφερόμενων βιβλίων προστίθεται στο τέλος του βιβλίου μαζί με πραγματολογικά σχόλια, ενώ όσοι Γάλλοι συγγραφείς συμμετέχουν ενεργό ρόλο στα εκδοτικά πράγματα και σε επιτροπές λογοτεχνικών βραβεύσεων αποφεύγονται εσκεμμένα να αναφέρονται. Ανάμεσα στο σοβαρό και στο διασκεδαστικό η λογοτεχνία δικαιούται να εμπαίζει τον ναρκισσισμό της επιλεκτικότητας και τις εμμονές της σε μια εποχή όπου η λίστες των ευπώλητων καταλήγουν τιμητικός έπαινος των άχρηστων βιβλίων. Δεδομένου και της γενικευμένης τάσης για αποκατάσταση που επικρατεί απέναντι στα ευπώλητα το μυθιστόρημα το «Καλό μυθιστόρημα» αντιτάσσει τις επιλογές του χωρίς ωστόσο να διεκδικεί πεισματικά το ίδιο αυτό καθ’ αυτό μια θέση στην λαμπρή λίστα των επιλογών του ιδανικού βιβλιοπωλείου. Καθόλου τυχαία το μυθιστόρημα κυκλοφορεί από έναν εκδοτικό οίκο που σέβεται διαχρονικά τις εκδοτικές του επιλογές. Θεόδωρος Γρηγοριάδης «1002 βιβλία» στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών