ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ι Η ΠΑΛΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΠΙΝΤΣΙΟΝ «Στα μισά ενός απόμερου δρόμυο, σε μια πόλη της Νέας μας Αγγλίας, βρίσκεται ένα ρημαγμένο ξύλινο σπίτι με εφτά μυτερά αετώματα, που βλέπουν προς όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα κι έχουν στη μέση ένα θεόρατο σύμπλεγμα από καμινάδες. Ο δρόμος είναι η οδός Πίντσιον ΄το σπίτι η παλιά οικία Πίντσιον. Κι όλα τα παιδιά της πόλης ξέρουν την πλατύκλωνη φτελιά που φυτρώνει μπροστά στην πόρτα του με τα? όνομα η φτελιά των Πίντσιον. Στις σποραδικές επισκέψεις μου σ? αυτή την πόλη φροντίζω πάντα να περνώ απ? την οδό Πίντσιον, για να χαρώ τη σκιά που ρίχνουν τα δυο αυτά μνημεία΄ η μεγάλη φτελιά και το ανεμοδαρμένο σπίτι». (σ. 7) Και όμως το σπίτι με τα επτά αετώματα υπάρχει ακόμη και σήμερα στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης, ναι, εκείνο το Σάλεμ με τις μάγισσες που τις καίγανε. Όσο για το όνομα του σπιτικού και αυτό είναι αληθινό. Μάλιστα ο σημερινός Αμερικανός συγγραφέας Τόμας Πίντσιον, που κρύβεται μια ζωή αλλά έχει φανατικούς θαυμαστές, κατάγεται από την οικογένεια που κατοίκησε εκείνο το σπίτι, πριν και κατά την διάρκεια του μυθιστορήματος. Ας πάμε όμως στην πλοκή του βιβλίου: Ο πρόγονος της οικογένειας Πίντσιον στην οποία ανήκει, Συνταγματάρχης Πίντσιον, ένας αμείλικτος και αποφασιστικός Πουριτανός, έστειλε στην αγχόνη, ως μάγο, τον φτωχό ιδιοκτήτη του οικοπέδου όπου αργότερα θα έχτιζε το σπίτι με τα εφτά αετώματα. Την ημέρα όμως της τελετής των εγκαινίων πεθαίνει με ανεξήγητο τρόπο. Το αίμα του γερο-Μολ-λένε όλοι- στοίχειωσε το καινούργιο σπίτι και κληρονομήθηκε σε όλες τις επόμενες γενιές. Η αφήγηση στο "Σπίτι με τα Εφτά Αετώματα" ξεκινάει δύο αιώνες μετά από εκείνα τα αιματηρά γεγονότα. Τώρα πια εκεί μέσα ζει η τελευταία Πίντσιον, η ηλικιωμένη Εψιβά, άλλοτε αρχόντισσα και σήμερα σε κακόμοιρη θέση. Ανοίγει το μικρό ψιλικατζίδικο που βρίσκεται στο ισόγειο του αρχοντικού της. Υπάρχει μια αίσθηση ότι περιμένει κάποιον. Ώσπου καταφθάνει η 18χρονη ανιψιά της Εψιβά, και λίγο αργότερα και ο αδελφός της, ο Κλίφορντ, που τον είχε κλείσει στην φυλακή ο Δικαστής Πίντσιον, για δώσει την δική του πνοή σ? αυτό το σκοτεινό και αινιγματικό σπίτι. Το «Σπίτι με τα επτά αετώματα» γράφτηκε το 1850, όταν ακόμη στην Αμερική κυριαρχούσαν θέματα σκλαβιάς και καταπίεσης μειονοτήτων. Υπάρχει μια τέτοια διάθεση στο βιβλίο, μια τάση απώθησης των ενοχών και της αδικίας-φυσικά σε ένα συμβολικό επίπεδο. Μέσα από τα μάτια της οικογένειας και της κατάρας που κουβαλάει, μεθερμηνεύεται μια ολόκληρη εποχή. Τελικά είναι μια σοβαρή, μελαγχολική ιστορία, όχι ιδιαίτερα ρεαλιστική, μυστηριώδης αλλά ούτε και πολύ διασκεδαστική. Ο ίδιος ο συγγραφέας, ο Ναθάνιελ Χόθορν (Ιούλιος 1804 - Μάιος 1864) από παιδί έχασε τον ναυτικό πατέρα το και στα εννιά τραυματίστηκε στο πόδι με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει το σχολείο. Στην αρχή της εφηβείας του η οικογένεια Χόθορν μετακόμισε στο Μέιν, ένα απομονωμένο τόπο. Ο Χόθορν κλείστηκε στην κάμαρή του επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια χωρίς να επικοινωνεί με κανέναν. Μια τέτοια στάση ζωής αντικατοπτρίστηκε φυσικά και στο έργο του. Το μυθιστόρημα παραμένει εμβληματικό ανάγνωσμα της Αμερικανικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας, Ίσως διαβάζεται σήμερα για εκείνη την απόρροια του σκοτεινού πνεύματος και για την γοητευτική ατμόσφαιρα των κρυμμένων μυστικών Top of Form.