«Δυο μέρες μετά το παράξενο περιστατικό στη γιορτή της Ναστάσιας Φιλίπποβνας, που μ? αυτό τελειώσαμε το πρώτο μέρος της αφήγησής μας, ο πρίγκιπας Μίσκιν βιάστηκε να φύγει για τη Μόσχα για την υπόθεση της απρόοπτης κληρονομιάς του. Έλεγαν τότε πως μπορεί να υπήρχαν και άλλοι λόγοι που τον κάνανε ν? αναχωρήσει τόσο βιαστικά, γι? αυτό όμως, καθώς και για τις περιπέτειες του πρίγκιπα στη Μόσχα και γενικά για ό,τι του συνέβη τον καιρό που έλειψε από την Πετρούπολη, δεν μπορούμε να δώσουμε παρά λίγες μονάχα πληροφορίες. Ο πρίγκιπας έλειψε έξι μήνες ακριβώς, και ακόμα και εκείνοι που είχαν λόγους να ενδιαφέρονται για τη τύχη του, πολύ λίγα κατάφεραν να μάθουν γι? αυτόν όλο τούτο το διάστημα. Η αλήθεια είναι πως έφταναν αραιά και πού ως τα? αυτιά τους κάτι φήμες, μα και αυτές ήταν τις πιο πολλές φορές παράξενες και αντιφατικές ?» ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1, ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ Μεγάλος συγγραφέας, από τους σημαντικότερους της δυτικής λογοτεχνίας, γνωστός ακόμη και σε εκείνους που δεν έχουν διαβάσει το τεράστιο έργο του. Βέβαια υπάρχουν αναγνώστες που ορκίζονται στο όνομά του και επιμένουν ότι τους φτάνει σ? αυτή ζωή να διαβάσουν από δύο φορές όλα του τα μυθιστορήματα: Ζωή και λογοτεχνία αλληλένδετα και αδιάσπαστα, ένα σύμπαν! Γεννήθηκε στη Ρωσία το 1821 και άρχισε να γράφει επαγγελματικά στα 25 χρόνια του. Συνελήφθη όμως με άλλα μέλη μιας σοσιαλιστικής ομάδας επειδή διάβαζαν απαγορευμένα βιβλία. Στάλθηκε στη Σιβηρία όπου και έφτασε στο χείλος της εξόντωσης. Η εμπειρίες του αυτές τον οδήγησαν στη μελέτη της ανθρώπινης ψυχής και στην ανίχνευση της φύσης του καλού και του κακού. Η μελέτη του έργου του είναι ένα διαρκές ανοιχτό πανεπιστήμιο, είναι από τους ελάχιστους συγγραφείς που δεν χρειάστηκε να «αναγνωριστεί» ή «να επιστρέψει» γιατί είναι μοναδικά παρών. Μπορεί αν είναι πασίγνωστο το μυθιστόρημά του «Έγκλημα και τιμωρία» όμως υπάρχουν και άλλα που σημαδεύουν την εξέλιξη του μυθιστορήματος για πάντα: «Οι δαιμονισμένοι», «Οι αδελφοί Καραμαζώφ», «Ο παίκτης». «Ο Ηλίθιος» εκδόθηκε το 1868. Ένας «πρωτόγονος» φοιτητής, ο Πρίγκιπας Μίσκιν επεμβαίνει στη ζωή μιας συντηρητικής οικογένειας, τους Γεπάντσιν, όπου η απροσδόκητη συμπεριφορά του καθώς και η ατημέλητη εμφάνισή του τους γοητεύει. Οι άνθρωποι αυτοί, βουτηγμένοι στα πάθη και στην πλεονεξία και στην εγκληματικότητα, θέτουν σε δοκιμασία την ηθική του. Ο Μίσκιν με την ανιδιοτελή γενναιοδωρία του, την αδελφικότητα και την συμπόνια που τον διακρίνει, πιστεύει ότι μπορεί να τους κερδίσει, όμως δεν τα καταφέρνει και έτσι σταδιακά υποβιβάζεται σε μια κατάσταση ηλιθιότητας.