Πόσο απέχει η δικαίωση από την απόλυτη ανατροπή; Ο προσωπικός θρίαμβος από τη φρίκη και τη συντριβή; Η καταξίωση ενός έρωτα από τη προδοσία; Ο ηρωισμός από το βούρκο και την εξαθλίωση; Μια στιγμή μόνο. Όσο διαρκεί το όνειρο της πολιτικής και συναισθηματικής απελευθέρωσης μιας οικογένειας απλών ανθρώπων, που βίωσε με τρόπο συγκλονιστικό -και σε πολλές περιπτώσεις συνθλίφτηκε στις μυλόπετρες της ιστορίας- την πιο κρίσιμη, ίσως, μεταπολεμική περίοδο, από το 1961 ώς το 1981• περίοδο που σημάδεψε την πορεία της χώρας και σημαδεύτηκε από γεγονότα και καταστάσεις που χάραξαν τις ψυχές μιας ολόκληρης γενιάς. Αγώνες χωρίς αύριο, οράματα τυλιγμένα σε γυαλιστερό χαρτί, παθιασμένοι έρωτες στο περιθώριο μιας εθνικής τραγωδίας και ανώνυμοι πρωταγωνιστές, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, συνθέτουν ένα πραγματικά συναρπαστικό μυθιστόρημα. Οι ήρωες του βιβλίου του Γιώργου Παπαχρήστου σε «μια στιγμή μόνο» διανύουν τη λεπτή κόκκινη γραμμή με τις διαδρομές, τα πάθη, τα όνειρά τους, την ίδια τους τη ζωή. Βιβλιοκριτική της Μαίρης Αδαμοπούλου – ‘Βιβλιοδρόμιο» ΤΑ ΝΕΑ 25/11/2006 «Τρία, δύο, ένα. Γράφουμε!». Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα μότο για το νέο μυθιστόρημα του δημοσιογράφου και έμπειρου πολιτικού συντάκτη Γιώργου Παπαχρήστου. Όχι μόνο επειδή το βιβλίο του είναι γραμμένο με κινηματογραφικό ρυθμό, με σκηνές που διαδέχονται αβίαστα η μία την άλλη, με γεγονότα που προλαβαίνουν τους πρωταγωνιστές, με παιχνίδια της τύχης και του έρωτα που χτίζουν την πλοκή. Αλλά και επειδή μοιάζει με καλοδουλεμένο ιστορικό ντοκιμαντέρ για μια σκληρή περίοδο της ελληνικής ιστορίας, που ακόμα διχάζει. Πρωταγωνιστές του, οι «αδικαίωτοι» δημοκράτες που θα αναζητήσουν τη δικαίωσή τους στην «Αλλαγή». Σε πρώτο πλάνο οι Καριώτηδες. Μια οικογένεια της διπλανής πόρτας. Φτωχή, που έχει φύγει από ένα χωριό της ορεινής Τριφυλίας όχι μόνο για να αναζητήσει καλύτερη τύχη στην Αθήνα, αλλά και για να γλιτώσει από το στίγμα του αριστερού. Μιζέρια και ελπίδες. Όνειρα που μεταμορφώνονται σε «εφιάλτες» από τον φόβο του χωροφύλακα, του ΚΥΠατζή που παραφυλά, της Μακρονήσου, της δήλωσης που θα οδηγήσει σε μια νοσηρή λύτρωση, σε έναν νέο Γολγοθά, εκείνον της απομόνωσης για τον Αριστερό που θα υποκύψει. Στο πρώτο μέρος, που καλύπτει κυρίως την αναταραχή της δεκαετίας του 60, χωρίς να λείπουν οι αναφορές και στα χρόνια του Εμφυλίου, τα γεγονότα έχουν τον κύριο λόγο, και οι πρωταγωνιστές, οπαδοί της Αριστεράς, καταθέτουν ο καθένας τη δική του αλήθεια, όπως την έζησαν τότε, κρατώντας ισορροπίες που φωτίζουν για τον αναγνώστη και τη «δεξιά» άποψη. Εκείνη που σιγοψιθύριζαν «οι άλλοι»... Στο (άτυπο) δεύτερο μέρος, τα πράγματα αλλάζουν. Έχει αρχίσει να διαγράφεται η αρχή του τέλους για τη Δεξιά μετά τη Μεταπολίτευση, και μαζί αλλάζει η προσέγγιση του συγγραφέα. Ο Γιώργος Παπαχρήστος περνά στην πολιτική ανάλυση. Την ενσωματώνει όμως στην πλοκή, χωρίς να διαταράσσει τον ειρμό των γεγονότων, κάτι που του επιτρέπει να κάνει πιο ελεύθερες κρίσεις, να αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της επικαιρότητας της εποχής, να εκφράζει όσα ένιωθαν οι διψασμένοι για δημοκρατία. Τον ενδιαφέρει η δημοκρατική παράταξη με την ευρεία έννοια. Δεν κάνει όμως το λάθος να την ηρωοποιήσει ή να την αγιοποιήσει. Της επιτρέπει σφάλματα, λανθασμένες κρίσεις και εμμονές. Αποκαλύπτει τις αδυναμίες της και αφήνει να φανεί πως υπήρξαν ήρωες από συνείδηση και άλλοι κατά λάθος. Είναι όμως όλοι μαζί εκείνοι που ενέπνευσαν τη νέα γενιά των Αριστερών στη δεκαετία του 80. Μια στιγμή μόνο... λοιπόν, μέχρι τη λύτρωση. Μέχρι την πολυπόθητη Αλλαγή που ήρθε μάς λέει ο Γ. Παπαχρήστος, από έναν ηγέτη, τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος κατάφερε να αντέξει τους τριγμούς, να συσπειρώσει τον λαό (ακόμα και δεξιούς, σημειώνει ο συγγραφέας, που όμως τον στήριξαν για ωφελιμιστικούς λόγους) και να συγκινήσει καθοριστικά τον ήρωα τούτης της ιστορίας που γίνεται από τα πρώτα οργανωμένα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Ένα μυθιστόρημα - ευκαιρία για να ανοίξουν και πάλι συζητήσεις σαν εκείνες της κυριακάτικης ολομέλειας στο τραπέζι της οικογένειας Καριώτη.

• 
• 
•