«Μετά την επίσκεψη στο Ναό και στο Μεγάλο Φράγμα, οι επίσημοι έφυγαν το ίδιο κιόλας βράδυ για το Ασουάν, και η Φράντσα είχε ήδη αρχίσει να σκέφτεται την επιστροφή στην Κόκκινη Αραβία, παρ? όλο που δεν είχαν δει τίποτα ακόμα. Κι ο Μάρτιν δεν κατόρθωσε να της δώσει να καταλάβει ότι του ήταν εμπόδιο σε όλα του τα σχέδια, ότι για εκείνον υπήρχαν ακόμη πολλά πράγματα να δει εδώ. Η Φράντσα δεν είχε φτάσει στο Λούξορ, είχε φτάσει σ? έναν σταθμό της αρρώστιας της, δεν είχε διασχίσει την έρημο, είχε διασχίσει την αρρώστια. Το βράδυ είχε αυτή την κρίση. Είδα, είδα τον εαυτό μου νεκρό, έλεγε, Τον είδα μέσα στη λάσπη». (Κεφάλαιο Τρίτο, Τα σκοτάδια της Αιγύπτου, σελ.153 ). Η Φράντσα εγκαταλείπει τον άντρα της, έναν διάσημο Βιεννέζο ψυχίατρο και φεύγει με τον αδελφό της για ένα ταξίδι στις πηγές το Νείλου. Στα «σκοτάδια της Αιγύπτου» συνειδητοοιεί την αληθινή διάσταση του χαρακτήρα του συζύγου της, την βαθιά αρρωστημένη φύση του γάμου τους. Η ίδια υπήρξε ένα θύμα των καθημερινών αθόρυβων εγκλημάτων, των σαδιστικών συμπεριφορών που από την ατομικότητα εξαπλώνονται στην ανθρωπότητα. Το ταξίδι της Φράντσα με τον αδελφό της Μάρτιν θα είναι η εφιαλτική αποδιάρθρωση του ψυχισμού της αλλά και ένα λυτρωτικό τελευταίο ταξίδι. Η κατάρρευσή της έχει και μια συμβολική απήχηση καθώς είναι απαλλαγμένη από το δυτικό άχθος του πολιτισμού και επανασυνδέεται με αρχετυπικές μυθολογικές και ιστορικές παραμέτρους. Κι εκεί στη έρημο θα παραδώσει το βασανισμένο πνεύμα της, ηθελημένα, και ίσως προσχεδιασμένα. Η ίδια η συγγραφέας, γεννημένη το 1926, δεν θα προλάβει να κλείσει ούτε τα πενήντα της. Το 1973 θα καεί στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στη Ρώμη, μπορεί και από τη δική της καύτρα. Η Ίγκεμποργκ Μπάχμαν, αυστριακής καταγωγής, έγραψε ποίηση, θέατρο και μυθιστορήματα. Η φωνή της ήταν σημαίνουσα στην μεταπολεμική Γερμανική λογοτεχνία, αφού στο έργο της κουβάλησε όλη την σκοτεινιά και τον σαδισμό που άφησε ο ναζισμός και ο φασισμός στην Ευρώπη. Οι ηρωίδες της είναι καταρρακωμένες προσωπικότητες από μια πρωταρχική-αρσενική κυριαρχία. Η Μπάχμαν ήταν επίσης μέλος της «Ομάδας 47» ενός λογοτεχνικού κινήματος με σημαντική επίδραση στην μεταπολεμική περίοδο. Είναι αυτοί που βοήθησαν να ξεπηδήσουν νέες φωνές, όπως ο Γκύντερ Γκρας. Η Μπάχμαν έζησε σε πολλές πόλεις, δίδαξε ακόμη και στο Χάρβαρντ ενώ συνήψε σχέση με τον Σουηδό συγγραφέα Μαξ Φριτς όταν γνωριστήκανε στο Παρίσι. Στα 33 της δίδασκε ποίηση στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης. «Η περίπτωση Φράντσα» ήταν το τελευταίο της μυθιστόρημα, λίγο πριν τον βίαιο θάνατό της. Ήταν σχεδόν τελειωμένο αλλά παρ? όλα αυτά συγκαταλέγεται κι αυτό στην λίστα των έργων που δεν πρόλαβαν να έχουν την οριστική τελεία των συγγραφέων τους όπως ο Κάφκα και ο Μούζιλ από το έργο του οποίου είχε εμμέσως επηρεαστεί και η ίδια.