H Χουρέμ, παρά τη δύναμη και τη μεγαλοπρέπειά της, βασανίζεται, όπως όλες οι γυναίκες που νιώθουν τρικυμία στην ψυχή τους, από τους φόβους που καλλιεργήθηκαν από τις τραγωδίες του παρελθόντος. Έπειτα από λίγα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια αναγκάστηκε να παλέψει με τα ατελείωτα τραύματα που έγιναν αιτία να αντιμετωπίσει με άλλο τρόπο τη ζωή. Την απάγουν, την πουλούν, τη δέρνουν, την εξευτελίζουν, τη βιάζουν. Αντί να υποταχθεί στα γεγονότα, εκείνη προτίμησε να αγωνιστεί. Οι πίκρες που έζησε τροφοδοτούν τα κίνητρα της εκδίκησης και της απληστίας. Όμως πιάνεται στη δαγκάνα των φυσικών ορμών που δεν μπορεί να τις ομολογήσει ούτε στον εαυτό της. Είναι συναισθηματική για να μπορεί να ερωτευτεί και μητρική για να χτυπά η καρδιά της μόνο για τα παιδιά της. Είναι δηλαδή γυναίκα. Η ομορφιά της και το γεγονός ότι έγινε σύζυγος του πιο ισχυρού άντρα στον κόσμο, του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, είναι φυσικό να δημιουργούν άσπονδους εχθρούς γύρω της. Είναι αναγκασμένη να προστατέψει τον εαυτό της και τα παιδιά της από τους εχθρούς. Με όποιο αντίτιμο χρειαστεί. Η Χουρέμ έχασε την ευτυχία από το βράδυ της απαγωγής της. Από τη μέρα που μάζεψε ό,τι απέμεινε από το σπίτι της και τα έβαλε σε ένα σάκο λέγοντας "αυτή είναι η προίκα μου". Το βράδυ που έσβησαν το όνομα και το παρελθόν της και την ξέχασαν πεταμένη σε μια γωνιά. Τότε είχε ορκιστεί: "Δε θα με πετάξει και δε θα με ξεχάσει κανείς". Ήταν πια η όμορφη σύζυγος του σουλτάνου Σουλεϊμάν. Τώρα είχε φτάσει η στιγμή να γίνει η ισχυρή μάνα του Οθωμανού σουλτάνου. Θα γινόταν η Χουρέμ σουλτάνα και το όνομά της θα αναγραφόταν στις μαρμάρινες επιγραφές των μνημείων. Το όνομά της το συζητούσαν αδιάκοπα σε όλες τις Αυλές των ηγεμόνων της Ευρώπης! Αυτό που είχε σημασία ήταν η εξουσία, η δύναμη! Η ευτυχία, αν υπάρχει, είναι εφήμερη. Η δύναμη όμως είναι ισότιμη με την αιωνιότητα. Η Χουρέμ μπορεί να έζησε δυστυχισμένη, αλλά δε θα την ξεχνούσε κανείς.

• 
• 
•