Μόλις επέστρεψα στο σπίτι, μπήκα στο διαδίκτυο και ξεσκόνισα όλες τις εφημερίδες. Δε βρήκα τίποτα το συγκλονιστικό: Το πραγματικό όνομα της Γκιουλ ήταν Γιουσούφ Σετσκίν. Ήταν απ’ τον Πόντο. Άρα, όταν έλεγε ο Σουκρού πως ήταν ροζ και αέρινη, εννοούσε το λευκό και ξανθό του δέρματός της, το οποίο οφειλόταν στην καταγωγή της. «Ήταν», έγραφε μια εφημερίδα, «εντυπωσιακό το ότι είχε γίνει τραβεστί σε τόσο μικρή ηλικία. Τα ήθη και οι παραδόσεις μας πήγαιναν κατά διαόλου. Τα παιδιά που είχαν κακά παραδείγματα ήταν καταδικασμένα να καταλήξουν κάπως έτσι». Στα κλαμπ και τα μπαρ της σκοτεινής πλευράς της Κωνσταντινούπολης βασιλεύει ο τρόμος, μετά από μια σειρά ειδεχθών εγκλημάτων με θύματα τραβεστί στα σκοτεινά δρομάκια της. Ο αφηγητής και αυτοσχέδιος ντετέκτιβ, ο γοητευτικός και καλλιεργημένος τραβεστί ήρωας που χάρισε διεθνή αναγνώριση στον συγγραφέα του, δεν διστάζει να πέσει στη φωτιά για να ανακαλύψει τον κατά συρροή δολοφόνο. Με τη γλαφυρή αφήγηση και το ανεξάντλητο χιούμορ του, ο συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη στα σκοτεινά μονοπάτια του κέντρου της Κωνσταντινούπολης, σε μια αποκαλυπτική και απολαυστική εξερεύνηση στα παρασόκακα του Πέραν, στις παρατημένες και πανέμορφες γειτονιές με θέα τον μαγευτικό Βόσπορο. «Αναπάντεχο και απολαυστικό, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν πρέπει να χάσετε». The Sunday Times

• 
• 
•