Βιβλίο

Βιβλίο: Εικόνα
Αυτή η γλυκιά αρρώστια

Αυτή η γλυκιά αρρώστια

Βιβλίο: Συγγραφέας
Πατρίτσια Χάϊσμιθ
Βιβλίο: Εκδότης
Εκδόσεις Μεταίχμιο (Μετάφραση: Μαρία Λαϊνά)
Έτος: 2005
Ημερομηνία Εισαγωγής: 04/10/2018

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ ?Πέρασαν δύο βδομάδες και δεν υπήρξε απάντηση από την Άναμπελ. Ο Ντέιβιντ προσπάθησε να βρει δικαιολογίες, αλλά γεγονός παρέμενε ότι εύκολα θα μπορούσε να του γράψει, ακόμα και μια κάρτα που θα την έριχνε σ? ένα ταχυδρομικό κουτί όταν θα έβγαινε για ψώνια. Απλούστατα δεν συνειδητοποιούσε τι σήμαινε για εκείνον να μην έχει καμία απάντηση, ούτε μία λέξη που να του λέει ότι εξετάζει σοβαρά την πρότασή του να συναντηθούν στη Νέα Υόρκη. Ο Ντέιβιντ φανταζόταν ότι δεν του έγραφε επειδή ακόμη το σκεφτόταν και ήθελε πρώτα να βεβαιωθεί πως μπορούσε να το κάνει?. (σελ. 35) Στην αρχή ο Ντέιβιντ δείχνει ένας κανονικός εργαζόμενος άνθρωπος, κάπως απόμακρος κοινωνικά αλλά ακολουθώντας τους τύπους μιας καθημερινής ρουτίνας. Μένει στην πανσιόν της κυρίας ΜακΚάρτνεϊ μαζί με άλλους μοναχικούς ανθρώπους και πηγαίνει τα Σαββατοκύριακα να δει τη γηραιά μητέρα του σε ένα ίδρυμα. Η σκέψη του όμως είναι έμμονα κολλημένη στην Άναμπελ, μια όμορφη κοπέλα που ζει στη Νέα Υόρκη, λίγο μακριά του και η οποία -σύμφωνα με τα δικά του δεδομένα- είναι η γυναίκα της ζωής του και κάτι παραπάνω. Ένα πάθος τον κατακλύζει κάθε φορά που την σκέφτεται ή τής στέλνει ένα γράμμα. Η Έφι, που επίσης μένει στην πανσιόν, αυθόρμητη και αθώα, προσπαθεί να τον προσεγγίσει, όμως κάθε φορά συναντά μιαν ανυπέρβλητη δυσκολία. Ο Ντέιβιντ δεν ανταποκρίνεται στα καλέσματά της και, όταν το κάνει, είναι επειδή η Έφι τον έχει κάπως παγιδέψει με μια πρόσκληση. Από την Έφι θα αρχίσει να ξετυλίγεται το κουβάρι που στο τέλος θα δεθεί γύρω από τον λαιμό του. Γιατί ο Ντέιβιντ, προκειμένου να απομονώνεται από τους άλλους ζει μια εντελώς διχασμένη ζωή. Νοικιάζει ένα σπίτι με άλλο όνομα στο οποίο σκοπεύει να εγκαταστήσει μια μέρα την αγαπημένη του Άναμπελ. Οτιδήποτε εκεί μέσα ανήκει σε εκείνη, την περιμένει. Όμως η Άναμπελ δεν ανταποκρίνεται εξ ίσου στο πάθος του. Μάλλον έχει επίγνωση ότι αυτός ο ψηλός διεκδικητικός τύπος την πολιορκεί πιεστικά αλλά δεν του έχει δώσει η ίδια κανένα τέτοιο δικαίωμα. Μάλιστα, πολύ σύντομα, αποφασίζει να παντρευτεί κάποιον άλλον πράγμα που σημαίνει την απαρχή ενός ολέθρου, τόσο για την δική της οικογένεια όσο και για τον ίδιο τον Ντέιβιντ ο οποίος με τίποτε δεν θέλει να παραδεχθεί ότι θα την χάσει. Ο τρόμος κυριαρχεί σαν ρυθμός ανάγνωσης και κίνησης στις ψυχές των ηρώων. Η Χάϊσμιθ παρακολουθεί από κοντά τον ήρωά της σαν να πρόκειται για έναν τυπικό χαρακτήρα και τον αφήνει μέχρι τέλους να δικαιολογεί τις εγκληματικές του πράξεις. Ο εφιάλτης απλώνεται σαν τις ομίχλες των γκρίζων επαρχιακών πόλεων της Αμερικής, μιας χώρας που κουβαλάει ψυχροπολεμικές συμπεριφορές και εμμονές. Ο περίγυρος του Ντέιβιντ αλλά και ο ψυχισμός του αφήνουν μια πίκρα, μια μοναξιά. Η συγγραφέας εντελώς κλινικά αποδομεί τις πράξεις του Ντέιβιντ ώσπου στο τέλος επέρχεται η τιμωρία και η αναγνωστική λύτρωση. Ο ΄Ξένος? του Καμύ διασταυρώνεται με την Ντοστογιεφσκική φιγούρα του Ρασκόλνικοφ φτιάχνοντας τον διχασμένο και ψυχαναγκαστικό Ντέιβιντ. Η Πατρίτσια Χάϊσμιθ (1921-1995) γεννήθηκε στην Αμερική όπου και εντρύφησε στις κλασικές σπουδές. Το πρώτο της βιβλίο ?Ξένοι στο τρένο? (1950) εκδόθηκε με μεγάλη επιτυχία και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Άλφρεντ Χίτσκοκ σε σενάριο Ρέιμοντ Τσάντλερ. Στην Αμερική όμως δεν γνώρισε την λογοτεχνική αποδοχή την οποία θα βρει στην Ευρώπη όπου και έζησε μετά το 1963. Θα γράψει επίσης τέσσερα βιβλία με βασικό ήρωα τον Τομ Ρίπλεϊ, τον πιο ταλαντούχο απατεώνα της αστυνομικής λογοτεχνίας. Όμως γιατί αστυνομικής; Η Χάϊσμιθ ουδέποτε επιμένει στο ποιος έκανε τον φόνο αλλά γιατί οδηγήθηκε σ? αυτόν. Τα στοιχεία του εγκλήματος τα ψάχνει όχι στα ίχνη και στα αποτυπώματα αλλά στις κυψέλες του ανεξευρένητου εγκεφάλου. Οι ήρωές της διατηρούν τον ανθρώπινο αλλά και τον αρχετυπικό τους ρόλο, παγιδευμένοι στην αυταπάτη και στην σχιζοφρένεια. Πρόκειται για μια συγγραφέα που όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο κατοχυρώνεται στις συνειδήσεις για την κοινωνική της εμβάθυνση και την παρατηρητικότητά της. Μια συγγραφέα που πλησίασε την αγωνία και την σκοτεινιά των ανθρώπων ξεσκεπάζοντας την καθημερινή τους τραγωδία. Και πίσω απ? όλα μια γραφή λιτή και ουσιαστική.