Το βιβλίο Ένα εντεκάχρονο κορίτσι, με το ποιητικό όνομα «Αστραδενή», αναγκάζεται να εγκαταλείψει το μικρό νησί όπου γεννήθηκε, την πανέμορφη Σύμη της Δωδεκανήσου, και να ακολουθήσει τους γονείς της στην Αθήνα όπου θα μετακομίσουν για να βρει δουλειά ο πατέρας της. Η ζωή όμως στην πρωτεύουσα είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη του νησιού. Εδώ κυριαρχούν η ένταση και η ψυχολογική πίεση, οι ρυθμοί είναι λίγο πολύ εξοντωτικοί, οι διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων σχεδόν ανύπαρκτες και η καθημερινότητα δεν έχει καμία σχέση με τη γαλήνη που επικρατούσε στο ακριτικό νησί. Με κάθε αφορμή η μικρή Αστραδενή φέρνει στο νου της σκηνές και πρόσωπα από τον αγαπημένο της τόπο? όλα τής γεννούν το αίσθημα της νοσταλγίας και της φυγής. Οι νοσταλγικές αναμνήσεις για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής της Σύμης χρωματίζουν ακόμη πιο έντονα το μουντό περιβάλλον της Αθήνας. Η μικρή δεν βρίσκει χαρά ούτε στο σχολείο, καθώς και εδώ επικρατούν ο καθωσπρεπισμός και κανόνες που δεν επιτρέπουν στην παιδικότητα και στον αυθορμητισμό της να αναπνεύσουν. Το τέλος του βιβλίου συμπίπτει με ένα σκληρό επεισόδιο για την αθώα Αστραδενή. Και το επεισόδιο αυτό θα σημάνει το τέλος της παιδικής της ηλικίας και την είσοδό της σ? έναν κόσμο όπου κυριαρχούν ο πόνος, το συμφέρον και το μίσος. Η συγγραφέας Η Ευγενία Φακίνου, γεννημένη το 1945 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, είναι μια εξαιρετική περίπτωση συγγραφέα για τα ελληνικά γράμματα. Σπούδασε αρχαιολογική ξεναγός και γραφικές τέχνες, ενώ το 1975 δημιούργησε το πρωτότυπο κουκλοθέατρο «Ντενεκεδούπολη» που αγαπήθηκε πολύ από παιδιά και μεγάλους. Έγραψε επίσης και εικονογράφησε 17 παιδικά βιβλία. Τα μυθιστορήματά της διαβάζονται από χιλιάδες αναγνώστες και έχουν μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες. Από τα σημαντικότερα έργα της σημειώνουμε: «Το μεγάλο ταξίδι του Μελένιου», «Το έβδομο ρούχο», «Η μεγάλη πράσινη», «Εκατό δρόμοι και μία νύχτα», «Τυφλόμυγα», «Η μέθοδος της Ορλεάνης» κ.ά. Γύρω από το βιβλίο Από το 1982 που εκδόθηκε η «Αστραδενή» έχει διαβαστεί και αγαπηθεί όσο ίσως κανένα άλλο βιβλίο αυτής της κατηγορίας. Το αναγνωστικό της κοινό, τόσο οι έφηβοι όσο και οι μεγαλύτερης ηλικίας, βρίσκουν στις σελίδες του βιβλίου το άρωμα της Ελλάδας των περασμένων δεκαετιών, που τώρα πια έχει χαθεί. Από την άλλη, η παιδική ηλικία παρουσιάζεται μ΄ έναν τρόπο όμορφο, νοσταλγικό και ταυτόχρονα αυθεντικό και γνήσιο. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα βιβλίο με διαχρονική αξία, ικανό να συντροφεύει κάθε νέο στο δύσκολο δρόμο που ανοίγεται μπροστά του.

• 
• 
•