«Γύρισα στην Ελλάδα διά ξηράς. Το ταξίδι ήταν μακρύ. Είχα δίκιο, όταν σκεπτόμουν πως αυτή θα πρέπει να ήταν αναμφίβολα η τελευταία περιοδεία μου στην Ανατολή. Γι΄ αυτό, ήθελα ακόμα περισσότερο να τα δω όλα μόνος μου, με τα δικά μου μάτια. Την Αντιόχεια, στην οποία σταμάτησα για λίγες βδομάδες, την είδα κάτω από ένα διαφορετικό φως. Είμουνα λιγώτερο ευαίσθητος από άλλοτε στη γοητεία των θεάτρων, στις γιορτές, στα θαύματα των κήπων της Δάφνης, στην παρδαλή παρέλαση του πλήθους. Περισσότερο μ΄ άγγιζε η αιώνια ελαφρότητα αυτού του κακόγλωσσου και κοροϊδευτή λαού, που μου θύμιζε το λαό της Αλεξάνδρειας, η ανοησίας των υποτιθέμενων πνευματικών ασκήσεων, η κακόγουστη επίδειξη της χλιδής των πλουσίων. Σχεδόν κανείς από κείνους τους σπουδαιοφανείς ενέκρινε τα έργα και τις μεταρρυθμίσεις που είχα κάνει στην Ασία, στο σύνολο τους» DISCIPLINA AUGUSTA, σελίδα 251 Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ γεννήθηκε στις Βρυξέλλες,στις 8 Ιουνίου του 1903. Η βελγίδα η μητέρα της, πέθανε δέκα ημέρες μετά τον τοκετό. Ο πατέρας της, Γάλλος αξιωματικός, την μεγάλωσε στη Λίλλη όπου βρισκόταν ο πατρογονικός πύργος του, με ρομαντικές ιστορίες και ταξίδια. Μορφώθηκε κατ΄ οίκον με έμφαση στις ξένες γλώσσες, ζωντανές και νεκρές, όπως τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά. Ο πατέρας της πέθανε το 1929, την ίδια χρονιά εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα, ο "Αλέξης". Ταξίδεψε στη Μαύρη Θάλασσα, το 1935, με συντροφιά τον Ανδρέα Εμπειρίκο. Τότε γράφτηκαν οι λυρικές "Φωτιές" και τα "Διηγήματα της Ανατολής". Γνωστή και η συνεργασία της με τον Κ. Θ. Δημαρά, το 1939, με αφορμή την ποίηση του Καβάφη που πρώτη αυτή έκανε γνωστό στη Γαλλία. Το 1939, έφυγε για τις ΗΠΑ, όπου και εγκαταστάθηκε. Το 1947, πήρε την αμερικανική υπηκοότητα, που έμελλε να της προκαλέσει αρκετά προβλήματα στη Γαλλία. Τρία χρόνια αργότερα, αγόρασε και σπίτι σε νησάκι της πολιτείας του Μαίην, το νησί των Έρημων Λόφων. Τον επόμενο χρόνο, η Γαλλική Ακαδημία αποφάσισε να σπάσει την παράδοση 345 ετών και να δεχτεί ανάμεσα στους σαράντα "αθανάτους" και μια γυναίκα. Η Γιουρσενάρ πέθανε στις 17 Δεκεμβρίου 1987, σε ηλικία 84 ετών, από εγκεφαλικό επεισόδιο. Το 1951 εξέδωσε τα Απομνημονεύματα του Αδριανού με τεράστια εμπορική και κριτική αποδοχή αφού το είχε δουλέψει επί πολλά χρόνια μελετώντας σε βιβλιοθήκες και επισκεπτόμενη πολλά από τα μέρη όπου διαδραματίζεται η ιστορία. Το βιβλίο έχει τη μορφή αποχαιρετιστήριου γράμματος από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Αδριανό, στο διάδοχό του, Μάρκο Αυρήλιο και αποτελεί ένα μακρύ διαλογισμό πάνω στην ιδέα της εξουσίας, της αυτοκρατορίας, της διακυβέρνησης, του έρωτα. Ένα μεγάλο μέρος του έργου αφιερώνεται στη σχέση του Αυτοκράτορα με τον Έλληνα νέο Αντίνοο. Διακρίνεται από το ψυχολογικό του βάθος και την ακριβή αναπαράσταση της εποχής. Η ελληνιστική Ρώμη ανθίζει απ΄ άκρη σ΄ άκρη στις περιπλανήσεις και στις ιστορίες του βιβλίου. Αλλωστε το έργο της Γιουρσενάρ είναι συνυφασμένο με την ελληνική και ανθρωπιστική αντίληψη. Η ίδια έδινε έμφαση στους αγώνες για την ειρήνη και τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, σεβόμενη πάντα τον άνθρωπο και τη φύση. Τα «Απομνημονεύματα του Αδριανού», παραδοσιακό και διαχρονικό ταυτόχρονα, είναι ένα κλασικό ανάγνωσμα υψηλής λογοτεχνικότητας. Αλλα έργα στα ελληνικά της Γιουρσενάρ: «Αβυσσος», «Χαρισματική βολή», «Αλέξης», «Διηγήματα της Ανατολής», «Με ανοιχτά μάτια», «Ευλαβικές αναμνήσεις», «Κριτική παρουσίαση του Κ.Καβάφη», «Μισίμα» κ.α