Η Σώτη Τριανταφύλλου στην Τσάϊνατάουν Την περασμένη Πέμπτη 2 Νοεμβρίου στο βιβλιοπωλείο «ΙΑΝΟΣ» της Αθήνας η Σώτη Τριανταφύλλου παρουσίασε το καινούργιο της αστυνομικό μυθιστόρημα ?Κινέζικα Πακέτα? που μόλις κυκλοφόρησε. Ο κόσμος έφτανε μέχρι το πεζοδρόμιο και η συγγραφέας υπέγραφε μια ώρα μετά την εκδήλωση καταχαρούμενη. Λαμπερά, όμως, ήταν και τα βλέμματα των αναγνωστών της που περίμεναν υπομονετικά την σειρά τους. Η Σώτη έφτασε σε ένα σημείο που δύσκολα πετυχαίνει συγγραφέας στην χώρα μας. Απέκτησε ένα φανατικό αναγνωστικό κοινό που την ακολουθεί χρόνια, παρακολουθεί τις παρεμβάσεις της στην Athens Voice και σε άλλα έντυπα, διαβάζει τις συνεντεύξεις της στον τύπο, μα κυρίως διαβάζει τα βιβλία της-το πιο σημαντικό. Είναι ένα κοινό που δεν παρασύρεται από τις πρόσκαιρες και ευκαιριακές σειρήνες μικρών λογοτεχνικών (αυτοτροφοδοτούμενων) κύκλων που υποδείχνουν κατά καιρούς βιβλία που πάνε αδιάβαστα και συγγραφείς μιας σεζόν. Η Σώτη έφτιαξε μόνη της το κοινό ή μάλλον εκείνοι επέλεξαν την Σώτη. Και είναι οι πιο απροσποίητοι αναγνώστες και οι πιο νέοι. Πολλές επίσης είναι και οι γυναίκες αναγνώστριες αλλά απέχουν από εκείνες του «ροζ σκουπιδαριού» αφού η Σώτη ουδέποτε μακιγιάρισε τα μάτια των γυναικών αναγνωστών αλλά τα άνοιξε με αγωνιστικά και φεμινιστικά μυθιστορήματα όπως το «Άλμπατρος». Ούτε η Σώτη προέκυψε από το πουθενά. Διαβασμένη και σπουδαγμένη με το κυριολεκτικό νόημα των λέξων, εδώ και πολλά χρόνια, εκτός από τον συγγραφικό της λόγο, έχει και έναν κοινωνικο-πολιτικό λόγο, ανένταχτο και απολύτως ανιδιοτελή. Γι αυτό και κάθε κείμενό της προκαλεί συζητήσεις και συνειδήσεις. Σπούδασε φαρμακολογία, γαλλική φιλολογία, αμερικανική ιστορία των πόλεων, στην Αθήνα, στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη. Επίσης έχει εργαστεί ως μεταφράστρια από διάφορες γλώσσες, ως δημοσιογράφος και ως καθηγήτρια αμερικανικής ιστορίας σε λύκειο του Νότιου Μπρονξ. Η παιδεία της αλλά και η ευρύτερη θεώρηση του κόσμου της δίνει την άνεση να γράφει για όποια πλευρά του Ατλαντικού θέλει, δημιουργώντας χαρακτήρες μέσα από την ζωή και τις κοινωνίες και όχι χάρτινους ήρωες που προέκυψαν από διαβάσματα. Εμφανίστηκε στον χώρο των εκδόσεων με τις «Μέρες που έμοιαζαν με μανταρίνι» το 1988. Ακολούθησαν «Οι κινηματογραφικές πόλεις», «Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ» και η «Ιστορία του Παγκόσμιου Κινηματογράφου 1972-1992». Το 1993 γράφει το «Άλφαμπετ Σίτυ» και το 1996 «Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης» το μυθιστόρημα που την καθιστά ακόμη πιο αγαπητή στο αναγνωστικό κοινό. Μια ιστορία που μιλάει για τους νέους όλου του κόσμου, στις άκρες όλου του κόσμου. Άλλα δώδεκα βιβλία ακολουθούν και φτάνουμε στα «Κινέζικα Κουτιά», που διαδραματίζεται στις πιο δύσκολες γειτονιές της Νέας Υόρκης. Ένα βιβλίο που τρέχει μαζί με τις εικόνες του, τους ήρωες και την δράση, δίνοντας μια πιο αστυνομική διάσταση στις ως τώρα κοινωνικές αφηγήσεις της συγγραφέως. Παραμένει αξιοθαύμαστο το εύρος της θεματολογίας των βιβλίων, η αβίαστη αλλά και μετρημένη γραφή της, χωρίς ωραιοποιήσεις και λογοτεχνικά τερτίπια, η αντι-ακαδημαϊκή διάθεση και φυσικά η δραστήρια ματιά μιας συγγραφέως που έχει ταυτίσει τη ζωή, τα διαβάσματά της και το γράψιμό της σε ένα αλληλένδετο σύμπαν. Αυτό είναι που δημιουργεί και παρεξηγήσεις με τον Τύπο αφού πολλοί δημοσιογράφοι εκλαμβάνουν την Σώτη Τριανταφύλλου ως ηρωίδα των βιβλίων της καθώς δεν είναι συνηθισμένοι σε τέτοιους είδους περσόνες. Οι μέχρι τώρα Έλληνες συγγραφείς ακολουθούνε το Σεφερικό μοντέλο : δημόσιοι υπάλληλοι και δημιουργοί με όλες τις ευχέρειες αλλά και τις αναστολές και τις λογοτεχνικές δεσμεύσεις. Η Σώτη προτείνει την ιδιώτευση του συγγραφέα και της τέχνης της γραφής και την επαφή του κατευθείαν με την κοινωνία και μόνον χωρίς ενδιάμεσους φορείς-κάθε είδους. Αυτή η ανεξαρτησία θέλει ψυχικό κουράγιο και πνευματικά εφόδια για να την στηρίξεις. Λόγω της μοναδικότητάς της γίνεται εκκεντρική, ενώ για την ίδια την συγγραφέα αποτελεί στάση ζωής, μια απλή καθημερινότητα.