Ο κατάλογος που ακολουθεί προέρχεται -εν μέρει- από τις ετήσιες επιλογές των ελληνικών εφημερίδων, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΒΗΜΑ, ΝΕΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ που αφιέρωσαν ειδικά ένθετα και αφιερώματα για την ελληνική λογοτεχνία. Αρκετά από τα μυθιστορήματα αυτά υπήρχαν σε όλες τις λίστες, όπως το «Πανδαιμόνιο», οι «Χάρτες», όμως εμείς τα παραθέτουμε (με τα κείμενα των συντακτών τους) κατά αλφαβητική σειρά, επιλέγοντας προσωπικά: ΚΩΣΤΑΣ ΑΚΡΙΒΟΣ ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ «ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ» Ένα μυθιστόρημα ερωτικό, αστυνομικής πλοκής, με ιστορικό υπόβαθρο. Περισσότερο βλάσφημο από τη ροΐδεια «Πάπισσα Ιωάννα», αφού το ανοσιούργημα λαμβάνει χώρα στο Αγιον Ορος. Συναρπαστικότερο από «Το όνομα του Ρόδου», μια και το απόκρυφο χειρόγραφο που εντοπίζεται στη μοναστική Βιβλιοθήκη δεν αφορά έριδες της Καθολικής Εκκλησίας αλλά την επανάκτηση της Βασιλεύουσας. Με τον βίο και την πολιτεία του γέροντα Γεδεών, που πρωτοστατεί σε όσα σκανδαλώδη συμβαίνουν, να συγκινεί περισσότερο και από το συναξάρι ενός Παπουλάκου, καθώς ο καλόγερος του Ακρίβου δεν είναι μόνο φανατικός της πίστεως αλλά και μεγάλος πατριώτης. Και ως επιστέγασμα, ένα μυθιστόρημα πλήρες μορφικών τεχνασμάτων. ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ Η ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΝΥΧΤΕΣ «ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ» Ενας νεαρός άντρας βρίσκεται σε ολοκληρωτικό αδιέξοδο κατά τη δεκαετία του 1920, στην Ελλάδα, χωρίς να μπορεί να αποφασίσει αν θα μείνει στους κλειστούς ορίζοντες της πατρίδας του ή αν θα ανοίξει τα φτερά του για την Ευρώπη. Κλίμα μυθιστορήματος αποκρύφων και «Μαύρης Μάσκας» σε ένα έργο το οποίο αποσκοπεί στο να φέρει στην επιφάνεια τη λογοτεχνική ιστορία του αστικού περιθωρίου. ΚΩΣΤΗΣ ΓΚΙΜΟΣΟΥΛΗΣ Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ «ΚΕΔΡΟΣ» Κομμάτια τα οποία έλκουν την καταγωγή από την ποιητική ιδιότητα του συγγραφέα και πηγαίνουν πέρα από τη φωτογραφική αποτύπωση της πραγματικότητας, υιοθετώντας μια ματιά που διασαλεύει το ομογενοποιημένο και σταθεροποιημένο για την κοινή αντίληψη τοπίο της. Χωρίς να υπερβαίνει κάποια εκφραστικά όρια, ο Κωστής Γκιμοσούλης μοιάζει, παρ' όλα αυτά, να υπηρετεί έναν ιδιότυπο ρεαλισμό. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ ΧΑΡΤΕΣ «ΠΑΤΑΚΗΣ» Σύντομα διηγήματα, κουκκίδες στο χάρτη της σύγχρονης ζωής, της σημερινής Ελλάδας, εντός και εκτός συνόρων, πραγματικών και νοητών. Ο Θόδωρος Γρηγοριάδης καταγράφει εβδομήντα στιγμές, εβδομήντα ζωές συμπυκνωμένες σε εμπειρίες φανερά και μη αποκαλυπτικές όσον αφορά τον εαυτό, τον άλλον, τον κόσμο, το σήμερα και το αύριο. Κι αυτή η πύκνωση μοιάζει να του ταιριάζει, να τον αφήνει να δουλέψει όχι μόνο την τεχνική της κορύφωσης, όσο και την ίδια του τη γλώσσα: πάει τη ματιά του σε βάθος, ενώ ο χάρτης απλώνεται και ανοίγει. Καθαρά διηγηματικά, τα κείμενα δημιουργούν ωστόσο στη διαπλοκή τους μια διάρκεια και μια εξέλιξη: ο Μάρκος και ο Κλέωνας, που επανέρχονται, αφηγητές φανεροί και καλυμμένοι, το μουγγό παιδί που μιλάει, το πλαίσιο που δεν ορίζεται από τη γεωγραφία, αλλά από το πάθος και το λάθος. Είναι ιστορίες ερωτικές, ιστορίες σχέσεων ανάμεσα σε ανθρώπους ταιριαστούς και αταίριαστους, σε περιστάσεις κατάλληλες και μη, με την μοίρα να καραδοκεί κρατώντας συντροφιά στον κοινωνικό έλεγχο, εσωτερικευμένο και αρνημένο, στα απωθημένα, στις ενοχές και στις ανομολόγητες επιθυμίες. Τα πρόσωπα των ιστοριών του κινούνται στα όρια της αυτοβουλίας, καθώς οι ζωές του καθορίζονται λίγο από τους ίδιους, λίγο από μια ευφάνταστη ειμαρμένη, μπορεί και από ένα δορυφορικό πιάτο απλώς, μια ξαφνική νεροποντή ή και ον ελεύθερο στίχο, που αποδεικνύεται θανατηφόρος. Καίριος στη ματιά του και στο λόγο του, ο Γρηγοριάδης καταγράφει τον πόθο και το φόβο, το σπαραγμό και το σκεπτικισμό, το αληθινό και το ψεύτικο, τη λύπη και την παραφορά στον καθρέπτη της καθημερινότητάς μας. ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΚΤΩ «ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ» Μια συλλογή διηγημάτων για την αστική καθημερινότητα, την αθηναϊκή μοναξιά και τη θλίψη η οποία χρωματίζει τον ελληνικό περίγυρο όποτε δοκιμάζουμε να τον δούμε μέσα από ένα πιο κοντινό πλάνο. Μετά τα δύο ιστορικά του μυθιστορήματα, όπου η ελληνική κοινωνία αποτυπώνεται στα ατομικά χαρακτηριστικά δύο θεατρανθρώπων, με έντονο πάντα στην αφήγηση το στοιχείο της υπέρβασης του πραγματικού και της φαντασίας, ο Μάνος Ελευθερίου περνά σε μια συλλογή διηγημάτων όπου η πραγματικότητα διεκδικεί και πάλι μια λοξή ματιά στις εικόνες και τη σκηνογραφία του. ΝΕΝΗ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΜΠΙΛΥ ΜΠΛΟΥ «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ» Ένας πατέρας που δεν ξέρει αν είναι όντως πατέρας, ένας γιος που διαβεβαιώνει πως είναι σε κάθε περίπτωση γιος, μια περιοχή η οποία αναστατώνεται κάποια στιγμή σε μεγάλο βαθμό κι ένας αυτοσχέδιος ντετέκτιβ που καταφέρνει να βάλει εντέλει τα πράγματα στη σειρά και να κερδίσει μια δεύτερη ευκαιρία ζωής. Ενα μυθιστόρημα για την ηλικιακή φθορά ή το γήρας, αλλά και για τα αιώνια νιάτα, που μπορεί να μην αποτελούν ανεδαφικό ή ουτοπικό αίτημα. ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΡΗΣ ΜΙΚΡΟΣ ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΜΙΛΟ ΚΟΛΛΑΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ» «Νέες αθηναϊκές ιστορίες» του Κ. Κατσουλάρη 18 χρόνια μετά το ομότιτλο βιβλίο του Χρήστου Βακαλόπουλου. Συνολικά 11 ιστορίες σεξ και πανικού στα πέριξ του Λυκαβηττού και μόνο μία πέραν των ορίων του μικρού δακτυλίου στις «μαύρες» συνοικίες της πόλης με οικτρά κατάληξη. Σε όλες πρωταγωνιστούν άντρες, ανασφαλείς και αισθηματίες, μετέωροι ανάμεσα στην πραγματικότητα και στις φαντασιώσεις τους, ενώ ο συγγραφέας πειραματίζεται με διαφορετικές αφηγηματικές τεχνικές και χιουμοριστική διάθεση, αποσείοντας ξένες επιδράσεις και ενδίδοντας στη γοητεία επιφανών του Κολωνακίου αλλά και ρομαντικών προσώπων άλλων εποχών. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΙΟΥΡΤΣΑΚΗΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ «ΚΕΔΡΟΣ» Ο συγγραφέας, στη διάρκεια της μακριάς κυοφορίας των δύο προηγούμενων μυθιστορημάτων του, κρατούσε ημερολόγιο, το οποίο τελικά αποφάσισε, κινούμενος στο πνεύμα μιας ευρωπαϊκής παράδοσης, να μεταπλάσει, δίνοντάς του μυθιστορηματική υπόσταση, με ήρωα το δρων υποκείμενο της γραφής, το οποίο, ενοχικό και αβέβαιο, άλλοτε βυθίζεται εις εαυτόν και άλλοτε έχει την αίσθηση πως απλώς επιπλέει. Το αποτέλεσμα είναι ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα παράξενα αισιόδοξο, καθώς η στοχαστική περιδιάβαση στη λογοτεχνία προσλαμβάνει λυτρωτικό χαρακτήρα, αναδεικνύοντας την καλλιτεχνική δημιουργία ως έναν, ίσως και μοναδικό, τρόπο διαφυγής ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΚΩΤΣΙΑΣ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ «ΚΕΔΡΟΣ» Ένας κόσμος στον οποίο κυριαρχούν ο υπολογισμός, η αλληλλοϋπονόμευση και οι πολλαπλές παραποιήσεις: αυτός είναι ο κόσμος του μυθιστορήματος του Τηλέμαχου Κώτσια, όπου ένας καταξιωμένος χειρουργός στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων διώκεται αίφνης για χρηματισμό. Πώς ένας επιτυχημένος και μάλλον αμέριμνος επαγγελματίας οδηγείται στη σοβαρότερη κρίση της ζωής του και κινδυνεύει να χάσει από τη μια στιγμή στην άλλη τα πάντα. ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΤΕΣΙΣ ΑΛΔΕΒΑΡΑΝ «ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ» Αλδεβαράν, μας προειδοποιεί ο Παύλος Μάτεσις στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του, ονόμασαν οι Αραβες τον λαμπερό αστερισμό του Ταύρου. Το βιβλίο του κάνει λόγο για κάποιον που ήταν βέβαιος πως μπορούσε να ταξιδέψει σε αυτόν τον αστερισμό και το ξεδίπλωμα της περιπέτειάς του βασίζεται σε ό,τι βασίζει πάντα ο Μάτεσις τις αφηγήσεις του: στο θαυματουργό, το εκκωφαντικό και το απίθανο, που συμπλέκονται σε μια σχεδόν συνειρμική γραφή για να καταλήξουν σε ένα αποτέλεσμα που παίζει με τον αιφνιδιασμό του ετερόκλιτου. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΓΓΑΣ ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ «ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ» Φιλόδοξο αφήγημα, που στοχεύει στην απομυθοποίηση του πολυμήχανου Οδυσσέα και στη σατιρική ανασκευή του ομηρικού έπους. Αν και δεν απλώνεται στις 24 ραψωδίες αλλά περιορίζεται στο κομμάτι της «Τηλεμάχειας», με ήρωα έναν σύγχρονο κουζουλό Τηλέμαχο, γιο ενός αγύρτη μουσικού, ονόματι Οδυσσέα, που μπάρκαρε αφήνοντας εγκυμονούσα τη ζωηρή Πιπίτσα, ως υποκοριστικό του Πηνελόπη. Τραγελαφικές οι περιπέτειες του Τηλέμαχου, καθώς αναζητεί τον γεννήτορά του στα πέρατα της οικουμένης, για να τον ανταμώσει τελικά στο νησί τους, τη Λευκάδα, που φέρεται, κατά μία εκδοχή, ως η ομηρική Ιθάκη. ΜΑΡΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΟΣΤΕΟΦΥΛΑΞ «ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ» O ποιητής Μ. Μιχαηλίδης, που στήνει μια φανταστική νεκρόπολη με άρχοντα τον Οστεοφύλακα. Ενας μακρύς διάδρομος με λειψανοθήκες, σε σειρές μέχρις οροφής, όπου δίκαιοι και άδικοι διαφορετικών εποχών γειτνιάζουν, αδιάφοροι εμπρός στην αιωνιότητα, και μόνο οι απόγονοί τους και οι ιστορικοί επιμένουν να διαπληκτίζονται ακόμη και να σκευωρούν για τη θέση των νεκρών στο πάνθεον των ηρώων. Υποβλητικό σκηνικό για μια νουβέλα που σατιρίζει την πρόσφατη τάση να γραφτεί εκ νέου η Ιστορία, με βάση σημερινές ιδεολογικές σκοπιμότητες και εθνοτικές ανακατατάξεις. Καθοριστικό στοιχείο, η γλώσσα της αφήγησης, προσεγμένη με γραμματικούς τύπους και σύνταξη της καθαρεύουσας, η οποία και αποβαίνει απολαυστική, όταν περιγράφει συγκεκαλυμμένα το αμαρτωλό παρελθόν των τεθνεώτων, επιμένοντας στις ερωτικές αταξίες ιερωμένων και στα έκτροπα παρανόμων. Μεγαλόσχημοι της Εκκλησίας και ήρωες του 1821 συμφύρονται με λήσταρχους των Αθηνών και κατοπινούς του αποκαλούμενου ακόμη μέχρι σήμερα και συμμοριτοπολέμου. Ενα ταξίδι του Οστεοφύλακα, εκτός συνόρων, στο Τεπελένι, η κηδεία βαρέως ασθενούντος Μητροπολίτη και τέλος η κατάρρευση του οστεοφυλακίου δίνουν στη νουβέλα βαλκάνιες διαστάσεις και επίκαιρο χαρακτήρα, καθώς μάλιστα ο συγγραφέας απεργάζεται διασκεδαστικούς γρίφους μέσω της επιλογής των ονομάτων. ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ ΤΟ ΓΑΛΑ «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ» Όπως παρατηρεί στο συστατικό του σημείωμα για το βιβλίο ο Γιάννης Ξανθούλης, θέμα του μυθιστορήματός του είναι η μνήμη και, ειδικότερα, οι επιλεκτικές της ικανότητες. Γιατί ξεχνάμε και απομακρύνουμε ή απωθούμε τμήματα της ζωής μας τα οποία έχουν ενδεχομένως παίξει τον πιο καθοριστικό ρόλο στην πορεία της; Σε αυτό το ερώτημα προσπαθούν να απαντήσουν η πλοκή και ο μύθος στο μυθιστόρημα «Του φιδιού το γάλα», που παίρνει σάρκα και οστά μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα στην οποία κυριαρχούν καταστάσεις όπως η απόρριψη και η αυτοκαταστροφή. ΤΖΟΡΤΖ ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ DRAMA CITY ΜΤΦΡ.: ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ «ΠΑΤΑΚΗΣ» Ένας υπάλληλος φιλοζωικού οργανισμού και μια αστυνομικός η οποία ζει βυθισμένη στις ερωτικές της σχέσεις με τους άντρες και στο αλκοόλ ενώνουν τις μοναξιές τους στους δρόμους της Ουάσινγκτον, αλλά αυτό ουδόλως πρόκειται να τους γλιτώσει από τις αγριότητες που θα ακολουθήσουν. Ενα μυθιστόρημα διαμάχης συμμοριών και πολέμου γειτονιών από τον ελληνικής καταγωγής Τζορτζ Πελεκάνος. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΤΣΕΤΙΔΗΣ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΕΣ ΑΛΕΠΟΥΔΕΣ «ΚΕΔΡΟΣ» Διηγηματογράφος με καλές επιδόσεις ο Δ. Πετσετίδης, συμπλήρωσε εικοσαετή εκδοτική παρουσία, στρογγυλεύοντας σε εκατό τα πεζογραφήματά του, 99 διηγήματα και μία νουβέλα. Στα προηγούμενα βιβλία του, ταυτισμένος σε μεγάλο βαθμό με τραγικά πρόσωπα της Αριστεράς, επανέρχεται εδώ κρατώντας αποστάσεις Ασφαλείας. Μέσα από μια σειρά διηγήματα μινιατούρες, 23 τον αριθμό, με κάποιους ήρωες να επανεμφανίζονται, ανασυσταίνει, με αδρές γραμμές και λιτή αφήγηση τον μικρόκοσμο μιας εποχής κατακόρυφης όξυνσης των εμφύλιων παθών, που, φαινομενικά τουλάχιστον, συμπίπτει με τα παιδικά χρόνια του αφηγητή. Τρομερές ιστορίες για ενέδρες, προδοσίες και εκτελέσεις σε κωμόπολη μακράν της πρωτεύουσας, με τις σκοτεινότερες να λαμβάνουν χώρα σε ποτάμια-χαράδρα υπό τη σκέπη τρικάμαρου γεφυριού. Αγριωποί αντάρτες και αρχαιομαθείς Γερμανοί, μοχθηροί χίτες και καταδότες, που βγάζουν χρωστούμενα ή και ενδίδουν στο φάσμα του φόβου, στήνουν όλοι μαζί χορό θανάτου, με περιδεείς θεατές πιτσιρικάδες, που συγχέουν τους σκοτωμούς με το παιχνίδι. Ολοι τους λυσσασμένες αλεπούδες, ενώ οι λυσσασμένες για έρωτα γυναίκες, τις οποίες υπαινίσσεται το ομότιτλο διήγημα, μόλις που σκάνε μύτη, καθώς υπερισχύουν οι τρυφερές έφηβες που συγκινούν τον αφηγητή. Και ακόμη, ο Πετσετίδης, με αναδρομές νοσταλγικής χροιάς, ειρωνεύεται πλαγίως την εθνική συμφιλίωση, που επιβράβευσε όσους επ' ατιμία διέπρεψαν, όπως επίσης και την ευμάρεια της σήμερον, που χρειάστηκε εκτροπή ποταμών και άγρια αποψίλωση του πρασίνου. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΜΜΟΣ «ΚΕΔΡΟΣ» Οι μόνιμοι κάτοικοι και οι τυχαίοι ή μη επισκέπτες ενός αιγαιοπελαγίτικου νησιού αλλάζουν χειραψία πάνω από έναν νεκρό, ενώ η περιπέτεια για έξι από αυτούς έχει αρχίσει από πολύ νωρίτερα. Η δυσκολία που προβάλλεται από παντού στο να υπερβούμε την περίπου εγγενή αγριότητα και απανθρωπιά μας διά μέσου τριών αφηγηματικών προοπτικών και δύο μερίδων πρωταγωνιστών, σε ένα μυθιστόρημα το οποίο παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την εντός και εκτός αστικών τειχών καθημερινότητα. ΣΤΡΑΤΗΣ ΧΑΒΙΑΡΑΣ ΠΟΡΦΥΡΟ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ ΝΗΜΑ ΜΤΦΡ.: ΡΕΝΑ ΧΑΤΧΟΥΤ «ΚΕΔΡΟΣ» Δύο παράλληλες ιστορίες. Η μία εκτυλίσσεται σε ιστορικό χρόνο και έχει να κάνει με τη σχέση ενός παιδιού με τη γυναίκα η οποία το μεγαλώνει σ' ένα ξερονήσι επί γερμανικής Κατοχής, η άλλη αφορά τα παραμύθια με τα οποία κοιμίζει η ίδια γυναίκα το παιδί: παραμύθια παρμένα από την ιστορία του Βυζαντίου και, ειδικότερα, από τους λαϊκούς μύθους του Βασιλείου Διγενή Ακρίτα και από τη λόγια υμνογραφική παράδοση της Κασσιανής. Ενα περίπλοκο λογοτεχνικό παιχνίδι, που συμπλέκει το ιστορικό μυθιστόρημα με το ιστορικό χρονικό και την παραμυθητική αφήγηση με την ονειρική ατμόσφαιρα και τον μαγικό ρεαλισμό. ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ ΠΕΡΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΩΝ «ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ» Οι πρωταγωνιστές των κομματιών του Αργύρη Χιόνη συνδέονται με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο με τον θάνατο (με το χαώδες κενό το οποίο διανοίγει η παρουσία του, αλλά και με τον απροσμέτρητο τρόμο τον οποίο αποδεσμεύει η σκέψη του), ενώ όλοι οι ήρωές του έχουν κάτι το έντονα δαιμονικό και ανησυχαστικό, με την ύπαρξή τους να διέπεται από τους νόμους μιας υπόγειας φρίκης ή ανατριχίλας, που προκαλεί τον ακατανίκητο εχθρό με πλήρη επίγνωση της αδυναμίας της. DAVID SEDARIS ΓΥΜΝΟΣ ΜΤΦΡ.: ΜΥΡΣΙΝΗ ΓΚΑΝΑ «ΜΕΛΑΝΙ» Δεκαεπτά αυτοβιογραφικά κείμενα, που προβάλλουν με ιδιαίτερη επιμονή τις αδιόρατες λεπτομέρειες των εξιστορήσεών τους, φέρνοντας τη βιογραφία και την αυτοβιογραφία πολύ κοντά στο ανελέητο χιούμορ, στον αυτοσαρκασμό και στη μαύρη κωμωδία. Ο David Sedaris είναι γεννημένος από Ελληνα πατέρα και Αμερικανίδα μητέρα, έχει γράψει αρκετά θεατρικά έργα και σήμερα ζει στο Παρίσι. Γ.Θ.