ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2006 Η πρώτη κίτρινη Modena 430 φτάνει στο Ξενοδοχείο «Kempinski» γύρω στις 3.30 το μεσημέρι. Επιβλητική και άγρια, ειδικά όπως την κοιτάς από πίσω, με σκούρα μπλε δέρματα και απαλές κίτρινες ραφές στα καθίσματα. Ανήκει στον Θεσσαλονικιό επιχειρηματία Γιώργο Μπακλατσίδη, που έχει αναλάβει το βασικό «φορτίο» της διοργάνωσης του event ως τοπικός οικοδεσπότης αλλά και μέλος του Δ.Σ. του club. Αφήνει τα κλειδιά στον παρκαδόρο και εκείνος την οδηγεί - έστω και για 30 μέτρα- μέχρι το υπαίθριο Vip parking του Ξενοδοχείου, το οποίο μέχρι τις 7 το απόγευμα θα έχει γεμίσει από ίππους. Από Modena 360, πανέμορφες Spider 430, μέχρι τη μία και μοναδική μπλε τετραθέσια Scaglietti των 612 ίππων, που θα προσέλθει τελευταία στο welcome drink party. Κάποια από τα μέλη, επειδή είναι εργάσιμη μέρα, θα ταξιδέψουν με αεροπλάνο και θα στείλουν τα αυτοκίνητα τους με νταλίκα. Συνολικά, την πρώτη ημέρα της συνάντησης θα παραταχθούν πλάι-πλάι στα λίγα τετραγωνικά του parking 15 Ferrari. Οι περισσότερες με αριθμό κυκλοφορίας 1111 και διαφοροποιημένα τα τρία πρώτα γράμματα. «Τι έχουν, έκθεση;» με ρωτάει εύλογα ένας πιτσιρικάς οδηγός ταξί, που κόβει απότομα ταχύτητα μόλις η άκρη του ματιού του συλλαμβάνει την αιχμηρή θέα από τις μούρες των Ferrari. Σεφτέ στις ερωτήσεις άργησα να κάνω, μιας και στην πρώτη απορία μου (σε πόση ώρα δηλαδή έκαναν το Αθήνα -Θεσσαλονίκη), απάντηση δεν πήρα. «Τηρούμε τα όρια ταχύτητας, ακολουθούμε πάντα τον μπροστινό και δεν μας αρέσει ούτε να προκαλούμε ούτε να δημιουργούμε προβλήματα και να θέτουμε κόσμο σε κίνδυνο. Γι’ αυτό κλείσαμε και την πίστα των Σερρών. Όποιος θέλει να το σπάσει, εκεί», σπεύδει να μου διευκρινίσει ο πρόεδρος του Ferrari Club Hellas, Αιμίλιος Ζαχαρίτσας, ο οποίος από την αρχή μου ξεκαθαρίζει πως ως επίσημο club δεν έχουν σχέση με κόντρες στην παραλιακή, λαϊκούς τύπους που πετούν τα κλειδιά επιδεικτικά στον πορτιέρη του σκυλάδικου και χρησιμοποιούντο «αλογάκι» ως σήμα κατατεθέν του δικού τους ανδρισμού. «Σίγουρα όσοι ανήκουμε στο club είμαστε άνθρωποι με υψηλή οικονομική ευχέρεια. Και προερχόμαστε από πολλά και διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Έχουμε όμως ένα κοινό χαρακτηριστικό: πιστεύουμε στον μύθο της Ferrari». Η αλήθεια είναι ότι το βράδυ, στο welcome drink party, στο μπαρ «Felix» του Ξενοδοχείου, είδαμε από τον «βασιλιά της κρέπας» στη Θεσσαλονίκη Νάσο Ναούμ, ιδιοκτήτη της αλυσίδας Trocadero (ο οποίος μάλιστα γράφτηκε και μέλος εκείνη τη νύχτα), και τον Γιάννη Σασκαλόπουλο, της εταιρείας Dask, μέχρι γιατρούς και επιχειρηματίες, όπως είναι ο Θόδωρος Τσουρεκάς, ταμίας του club, γνωστός και ως «Σκρουτζ» για τη σφιχτή οικονομική πολιτική που ακολουθεί. Πολλούς δεν τους «πιάνει» το μάτι σου. Ντυμένοι με ένα τζιν και ένα t-shirt ή με ένα απλό πουκάμισο, δεν δείχνουν να έχουν την «ερωτική» σχέση που έχουμε οι περισσότεροι Έλληνες με τη λέξη φιγούρα. Στο βραδινό ποτό ο Αιμίλιος Ζαχαρίτσας ενημερώνει για το αυριανό πρόγραμμα, που θα περιελάμβανε αγωνιστική οδήγηση στην πίστα των Σερρών με χρονομέτρηση, φαγητό στην ταβέρνα «Καταρράκτες», στο χωριό Αϊ-Γιάννης, επιστροφή στο Ξενοδοχείο, επίσημο γεύμα και ελεύθερη μουσική βραδιά. Τι θα σήμαινε ελεύθερη μουσική βραδιά; Για τους πιο άτακτους «Shark», Βανδή ή Γονίδης, για τους πιο συγκρατημένους ένα ποτό με θέα τον Θερμαϊκό και ύπνος λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Ο πρόεδρος θέλει να χαμηλώσει τους τόνους του ανταγωνισμού για τη χρονομέτρηση, λέγοντας πως σημασία δεν έχει η επίδοση αλλά η συμμετοχή, για να του τη χαλάσει με χιούμορ ο Θόδωρος Τσουρεκάς: «Ρε, θα σου ρίξω στ' αφτιά, τι είναι αυτά που λες;». ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2006 Η μεγάλη μέρα. Το εγερτήριο έχει οριστεί για τις 9.30. Σιγά-σιγά ο χώρος του πρωινού γεμίζει από κόκκινο χρώμα, καθώς ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν official t-shirt έχουν επιστρατεύσει κάποιο κόκκινο μπλουζάκι για να είναι στο πνεύμα. Μπουφάν Ferrari, ομπρέλες Ferrari, μπρελόκ Ferrari, τα επίσημα καπελάκια του Ferrari Club Hellas, συμπληρώνουν το στιλιστικό μέρος του event. Οι πρώτες συζητήσεις έχουν να κάνουν με τον καιρό. Το σπαστικό ψιλόβροχο στη Θεσσαλονίκη και οι κασσανδρικές καιρικές προβλέψεις των δελτίων για επερχόμενη καταιγίδα φρενάρουν τη χαρά των μελών, που έχουν ξυπνήσει με το ίδιο χαμόγελο που ξυπνάει ένα πεντάχρονο τη μέρα που θα οδηγήσει για πρώτη φορά το καινούριο του ποδήλατο. Ο Γιώργος Μπακλατσίδης με ένα κινητό στο χέρι βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με την πίστα των Σερρών. Ένα βαρύ και ασήκωτο «βρέχει» ακούγεται από τα χείλη του όταν λαμβάνει την ενημέρωση των 10.30. Όπως μας εξηγούν οι πιο έμπειροι, η πίστα των Σερρών είναι αρκετά καλή και όσο και να βρέχει δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα. Τα λάστιχα το έχουν. Οι πληροφορίες ήθελαν κάποιους προνοητικούς ζαβολιάρηδες να έχουν έρθει μεσοβδόμαδα να δοκιμάσουν την πίστα και να αλλάξουν λάστιχα παραμονές της χρονομέτρησης. Ναι, έδωσαν 500 ευρώ για το καθένα. Το κονβόι ετοιμάζεται να ξεκινήσει γύ¬ρω στις 11.30, ενώ οι οδηγοί μπαίνουν στις Ferrari, οι οποίες έχουν γίνει πλέον 17. Εκείνη την ώρα από το απέναντι ρεύμα μία άσχετη Porsche Carrera φτάνει προς το μέρος του Vip parking. Ο περήφανος κοστουμάτος οδηγός της πάει με ένα βιαστικό u-turn να μπει, αλλά ξαφνικά έρχεται μούρη με μούρη με 17 Ferrari που τον «κοιτούν» θυμωμένες. Απογοητευμένος κάνει δεύτερο u-turn και παρκάρει στον δρόμο. Ένα σαββατιάτικο πρωινό μόλις έχει γίνει ρημάδι για κάποιον. Οι Ferrari αποχωρούν η μία πίσω από την άλλη. Πρώτος σταθμός, το βενζινάδικο του Κάλτσιου, του τοπικού αντιπροσώπου των Ferrari στη Θεσσαλονίκη, για γέμισμα και έλεγχο του αέρα των ελαστικών. Παρένθεση: αν και είναι προσβολή να ρωτήσεις έναν ιδιοκτήτη Ferrari πόσο καίει ή με πόσο γεμίζει, εντούτοις δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να μπω στην μπακαλική της υπόθεσης. Εντελώς πρόχειρα, λοιπόν, με 75 ευρώ κάνεις δεν κάνεις 230 χιλιόμετρα. Πάμε παρακάτω. Ώρα 11.40. Στο βενζινάδικο του Κάλτσιου περιμένουν ήδη άλλες τέσσερίς Ferrari. Μέσα σε λίγα λεπτά ένας έρημος τόπος θυμίζει Κάννες. Περαστικοί, μόλις αντιλαμβάνονται το υπαίθριο φεστιβάλ των Ferrari, σταματούν να βγάλουν φωτογραφίες. Ένα από τα νέα μέλη και πολύ clean cut επί εμφανισιακά, ο ευγενέστατος Γιώργος Βελίδης, πάει να προσθέσει αέρα στα λάστιχα, για να τον αποθαρρύνει με την μπάσα φωνή του ο Θεσσαλονικιός επιχειρηματίας και γνωστός για το χιούμορ του Λευτέρης Μαρόγλου: «Υπάρχει άνθρωπος γι' αυτό, θα κάνεις καμιά μαλακία εσύ». Ο κόσμος έχει αυξηθεί. Πάει κι έρχεται. Όλοι μες στην καλή χαρά. Πολλά από τα μέλη δεν έχουν πρόβλημα να ανοίξουν τις μηχανές και τις πόρτες των αυτοκινήτων τους ύστερα από απαίτηση του κοινού. Οι βιντεοκάμερες παίρνουν φωτιά. Απλός κόσμος μπαίνει μέσα. Στέκομαι δίπλα στην ασημί Maranello του προέδρου. «Είναι δικό σας το αυτοκίνητο;», με ρωτάει ένα πιτσιρίκι. Τι να σου πω τώρα. Στον ρου της ημέρας παρεμβάλλεται ένα δυνατό μπάσο. Έρχεται από το στην τσίτα ηχοσύστημα ενός φτιαγμένου μπλε Nissan με φιμέ τζάμια, θαρραλέα αεροτομή, ζάντες που αντανακλούν από σαράντα μέτρα και έναν οδηγό που ετοιμάζεται για το προσωπικό του show off. Το «wannabe Ferrari» ξαφνικά έρχεται αντιμέτωπο με το πραγματικό αντικείμενο του πόθου. Το ηχοσύστημα σιωπά, ο οδηγός σηκώνει τα τζάμια και πριν τον πάρουν χαμπάρι στρίβει διακριτικά και μουλωχτά στο επόμενο στενό. Το δεύτερο πρωινό Σαββάτου που καταστρέφεται είναι γεγονός. Φτάνουμε στην πίστα των Σερρών. Ναι, οι Ferrari είναι ήδη εκεί! Το σκηνικό θυμίζει Φόρμουλα 1. Ο συνδυασμός pits με ωραίες γυναίκες σκοτώνει. Οι μηχανές ζεσταίνονται. Ο πρόεδρος μαζί με το έμπειρο στην αγωνιστική οδήγηση μέλος, τον Γιώργο Χαϊμάνη, κάνουν ένα σύντομο brief σε όλους τους οδηγούς. Τι πρέπει να προσέχουν, τι δεν πρέπει να κάνουν. Να κρατούν αποστάσεις, να μην μπαίνουν πλακωμένοι στις στροφές, να κόψουν σταδιακά ταχύτητα αν δουν την κόκκινη σημαία. Ο καιρός ευτυχώς έχει σπάσει. Έχει βγει και ήλιος. Τα αυτοκίνητα θα χωριστούν σε δύο ομάδες. Πρώτα θα κάνουν μερικούς αναγνωριστικούς γύρους για να μάθουν την πίστα των 3.200 μέτρων και μετά θα ακολουθήσει η ατομική χρονομέτρηση με ειδικούς σένσορες που φοράει το κάθε αυτοκίνητο. Η πρώτη δεκάδα μπαίνει. Το ρεπορτάζ σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να έχει ήχο. Αυτό το αρρενωπό βουητό των VI2 ή V8 κινητήρων της Ferrari που μπορείς να αναγνωρίσεις και με κλειστά μάτια. Το αυθεντικό. Ο κόσμος παίρνει θέση όπου υπάρχει καλή θέα. Κοντά στα pits, πάνω στη γέφυρα, δίπλα στην εκκίνηση. Ακούει τις Ferrari, μυρίζει το λιωμένο λάστιχο, βλέπει τα «θηρία» να περνούν το ένα μετά το άλλο. Στα 850 μέτρα ευθείας της πίστας με 280 χιλιόμετρα την ώρα, στις στροφές με 150. Στο ηχητικό διάλειμμα που μεσολαβεί μεταξύ δύο Ferrari οι δύο ντόπιοι συζητούν για αυτοκίνητα: «Να δεις που θα φτιάξει πίστα φόρμουλα μέχρι και η Βουλγαρία, αλλά εμείς...», λέει ο ένας, για να του απαντήσει αφοπλιστικά ο άλλος «ρε, δεν πάμε δίπλα στα καρτ να ξεχαρμανιάσουμε;». Κάθομαι στους υπολογιστές της χρονομέτρησης. Μπροστά μας σταματάει το αυτοκίνητο του πρόεδρου. Έχει κάνει πολύ καλό χρόνο. Από τη θέση του οδηγού, όμως, βγαίνει η σύζυγός του Μαριάννα, η οποία αποδεικνύει πως κάθε άλλο παρά αντρικό είναι το σπορ! Μόλις ξεδώσουν οδηγικά κάποια μέλη, αναλαμβάνουν να δώσουν χαρά και στο κοινό που περιμένει. «Ποιος θέλει βόλτα;». Γύρω στις 15.30 τα αφηνιασμένα «άλογα» ηρεμούν. Μόλις με έχει κάνει δύο γύρους ο Γιώργος Χαϊμάνης, ο γρηγορότερος από τους οδηγούς, και κάνω οχτάρια. Τα μέλη έχουν μαζευτεί στο μπαρ, πίνουν ένα ουισκάκι να καταπραΰνουν την αδρεναλίνη και κάνουν απολογισμό. Μοιράζουν τα αποτελέσματα της χρονομέτρησης, αλλά ο πρόεδρος προσπαθεί και πάλι να κρατήσει χαμηλούς τόνους. Το party τελειώνει και η επόμενη «απόβαση» των Ferrari θα είναι στην ταβέρνα «Καταρράκτες» στο χωριό Αϊ-Γιάννης, στις Σέρρες. Η παρέα έχει μεγαλώσει. Στο στενό δρομάκι οι παρκαρισμένες Ferrari έχουν προκαλέσει «πολιτισμικό σοκ» στην τοπική κοινωνία. Κόρνες, φλας, φασαρία και δύο ηλικιωμένα ζευγάρια που περιμένοντας το λεωφορείο χαζεύουν μια κατακόκκινη Modena 430 Spider που βρίσκεται στα δύο μέτρα. «Το αλογάκι, της Porche δεν είναι;», λέει η μία γιαγιά. «Νομίζω», της απαντά ο μάλλον όχι πολύ ενημερωμένος σύζυγος. Η άλλη, η πιο τολμηρή, πλησιάζει και διαβάζει συλλαβιστά «FER-RA-RI, κατάλαβες;». «Δηλαδή αυτή δεν τρακάρει», απορεί και πάλι η πρώτη, για να δώσει λαβή στον σύζυγο της δεύτερης κυρίας να Ξεκινήσει τη δική του ιστορία: «Είχε θυμάμαι ο γιος μου μία BMW… ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2006 Το πρόγραμμα σήμερα έχει αμιγώς πολιτιστικό ενδιαφέρον, αφού αυτός είναι ένας από τους βασικούς στόχους της ίδρυσης του Ferrari Club Hellas. Πριν όμως από την επίσκεψη των μελών στη Βεργίνα και στο οινοποιείο του Ιωακείμ Χρυσοχόου, αλλά και πριν τους αποχαιρετίσουμε, βρήκα την ευκαιρία να μάθω από τον πρόεδρο, Αιμίλιο Ζαχαρίτσα, λίγα πράγματα για το club. Σε κάθε χώρα, λοιπόν, υπάρχει ένα και μόνο Ferrari Club. Αυτό επέβαλε η ιταλική εταιρεία σε όλες τις χώρες του κόσμου πριν λίγα χρόνια, όταν διαπίστωσε το μπάχαλο με τα 600 άναρχα club της Αμερικής ή τα 400 της Ιταλίας. Το Ferrari Club Hellas ιδρύθηκε στις 9 Ιουλίου του 2005 με πρωτοβουλία της Ferrari, αλλά και της Γένεσίς -που έδωσε το «παρών» με το γενικό αλλά και τον τεχνικό διευθυντή της- που είναι και ο κύριος αντιπρόσωπος Ferrari στην Ελλάδα. Σήμερα αριθμεί 63 μέλη, τα οποία σύντομα θα γίνουν 70. Μέλος είναι ο κάτοχος, ο «Ferrari owner», ο οποίος, αν πουλήσει το αυτοκίνητο του, διαγράφεται και από το club. Αυτό που πέτυχε όμως το Σ.Σ. του club είναι να αποδεχτεί η «μαμά» Ferrari να μπορούν να γίνουν μέλη και όσοι έχουν δώσει προκαταβολή για το αυτοκίνητο, μιας και ο χρόνος αναμονής για την παραλαβή του είναι μεγάλος. Όλα τα μέλη αποδέχονται τον έλεγχο από το Σ.Σ. για το αν έχουν καταδικαστεί για κακουργηματικές πράξεις στο παρελθόν. Τέλος, στόχος του club είναι, πέρα από τα ψυχαγωγικά και πολιτιστικά evens, να δώσει στο μέλλον και έναν φιλανθρωπικό χαρακτήρα στις δραστηριότητες του, γιατί, όπως μας είπε και ο ταμίας, Θόδωρος Τσουρεκάς «καλές οι πίστες, καλές οι εκδρομές, αλλά στο μέλλον καλό είναι, αφού μπορούμε, να δώσουμε και λίγη χαρά σε κάποιους ανθρώπους». Περιοδικό BIG FISH Τεύχος 45, 01 Οκτωβρίου 2006