Προσωπικότητα: Εικόνα
Παπανικολάου Γεώργιος
Ο Γεώργιος Ν. Παπανικολάου γεννήθηκε στη Πεντάπολη Σερρών. Από μικρός ήταν δραστήριος και ταλαντούχος, μέτριος μαθητής αλλά πολύ καλός στην έκθεση. Εκείνο όμως που τον ξεχώριζε από τους συνομήλικους του ήταν η εφευρετικότητα, η δεξιοτεχνία και η τάση στην καλλιτεχνία.
Οι συνθήκες της ζωής δεν του επέτρεψαν πανεπιστημιακή μόρφωση, έτσι μετά το στρατό εργάστηκε στα κεντρικά γραφεία του ΚΤΕΛ Σερρών και ένα διάστημα ως σταθμάρχης και εκδότης εισιτηρίων στο ΚΤΕΛ Ηράκλειας Σερρών.
Εκεί κάτω από το γκισέ του εκδότη εισιτηρίων είχε πάντα ένα κουβά γεμάτο πηλό και έπλαθε τις προτομές φίλων και συναδέλφων με περισσή επιτυχία και πολλές φορές στα κλεφτά ζύμωνε στο πηλό τη μορφή κάποιας όμορφης ταξιδιώτισσας που περίμενε το δρομολόγιο.
Ασχολήθηκε με την διακόσμηση βιτρινών και κατασκεύαζε διάφορες κινούμενες εφευρέσεις που τις πουλούσε στους καταστηματάρχες.
Αξιοποίησε το ταλέντο του στη ζωγραφική, στη γλυπτική και παρουσίασε έργα του σε εκθέσεις. Πάντα αυτοδίδακτος και εφευρετικός, δημιούργησε βιοτεχνία με την επωνυμία «ΣΕΠΛΕΞ» σερραϊκά πλεκτήρια, που παρήγαγε τα πιο μοντέρνα ανδρικά πλεκτά και προμήθευε μπουτίκ σ όλη την Ελλάδα. Αργότερα οργάνωσε μια βιομηχανία νημάτων και πλεκτών υφασμάτων φανταιζί με την επωνυμία «Στριπτήρια Φανταιζί Παπανικολάου ΕΠΕ», που στεγάστηκε σ ένα όμορφο Αιγαιοπελαγίτικο κτίριο στη Ν. Καλλικράτεια Χαλκιδικής, σχεδιασμένο από τον ίδιο. Ήταν το έργο της ζωής του αλλά με την κρίση στην κλωστοβιομηχανία το πούλησε.
Είναι κάτοχος τριών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, τα δύο σχετικά με την πλεκτική, και ένα για ένα νέο γευστικό αρωματικό καφέ το τζιπίνο, που εφεύρε στο μικρό παραδοσιακό καφέ που σχεδίασε και κατασκεύασε μόνος με βοηθό ένα Πολωνό, στο κέντρο της Κηφισιάς στην Αθήνα, με το όνομα G.P. Point meeting place από όπου πήρε και ο καφές το όνομα Gipino.
Στο G.P. λοιπόν σκιτσάριζε τους πελάτες και όταν είχε χρόνο ζωγράφισε πίνακες σ ένα παραδοσιακό στούντιο στην Κηφισιά που ο ίδιος σχεδίασε, ανακαίνισε και διακόσμησε.
Είναι ο μοναδικός Σερραίος που «δόξασε» την πόλη του στη θάλασσα το 1968 πετυχαίνοντας πρώτη νίκη ταχύτητας στην Ναυτική εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη, με σκάφος κρις - κραφτ που κατασκεύασε μόνος του στα Σέρρας στην αυλή του σπιτιού του.
Τότε δημοσίευσε σε συνέχειες και το πρώτο του λογοτεχνικό έργο στην τοπική εφημερίδα Πανσερραϊκή με τίτλο «θαλασσινές αφηγήσεις», περιγράφοντας εμπειρίες και περιπέτειες από τα θαλασσινά ταξίδια του στα νησιά του Αιγαίου. Από κει κληρονόμησε και το ψευδώνυμο Κάπταιν.
Είναι αξιοσημείωτο, που μαζί με την επαγγελματική του δραστηριότητα εύρισκε χρόνο να ασχοληθεί με την ζωγραφική, τη γλυπτική, ξυλογλυπτική και τη λογοτεχνία.
Ερευνητής και στοχαστής μελετούσε πάντα τους ανθρώπινους χαρακτήρες και περισσότερο τον ίδιο του τον εαυτό με σκληρή δικαιοσύνη, τονίζοντας πως ο καλύτερος δάσκαλος και μαθητής ήταν ο εαυτός του.
Σημειώνοντας τις εμπειρίες του και μελετώντας παράλληλα σύγχρονους και αρχαίους φιλοσόφους δημιούργησε ένα ντεπόζιτο γνώσεων που μένει ανέκδοτο. Με οδηγό πάντα την αυτοκριτική, την αυτομόρφωση, το «γνώθι σ αυτόν» και εργαλείο ο αυτοέλεγχος και η αυτογνωσία κατάφερε να αγγίξει τα κανάλια της γνώσης.
Γνώση που αφθονεί στη τελευταία του δημιουργία, στο βιβλίο «Ο ερμηνευτής», έργο ζωής και θετικών εμπειριών, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗ.
Οι συνθήκες της ζωής δεν του επέτρεψαν πανεπιστημιακή μόρφωση, έτσι μετά το στρατό εργάστηκε στα κεντρικά γραφεία του ΚΤΕΛ Σερρών και ένα διάστημα ως σταθμάρχης και εκδότης εισιτηρίων στο ΚΤΕΛ Ηράκλειας Σερρών.
Εκεί κάτω από το γκισέ του εκδότη εισιτηρίων είχε πάντα ένα κουβά γεμάτο πηλό και έπλαθε τις προτομές φίλων και συναδέλφων με περισσή επιτυχία και πολλές φορές στα κλεφτά ζύμωνε στο πηλό τη μορφή κάποιας όμορφης ταξιδιώτισσας που περίμενε το δρομολόγιο.
Ασχολήθηκε με την διακόσμηση βιτρινών και κατασκεύαζε διάφορες κινούμενες εφευρέσεις που τις πουλούσε στους καταστηματάρχες.
Αξιοποίησε το ταλέντο του στη ζωγραφική, στη γλυπτική και παρουσίασε έργα του σε εκθέσεις. Πάντα αυτοδίδακτος και εφευρετικός, δημιούργησε βιοτεχνία με την επωνυμία «ΣΕΠΛΕΞ» σερραϊκά πλεκτήρια, που παρήγαγε τα πιο μοντέρνα ανδρικά πλεκτά και προμήθευε μπουτίκ σ όλη την Ελλάδα. Αργότερα οργάνωσε μια βιομηχανία νημάτων και πλεκτών υφασμάτων φανταιζί με την επωνυμία «Στριπτήρια Φανταιζί Παπανικολάου ΕΠΕ», που στεγάστηκε σ ένα όμορφο Αιγαιοπελαγίτικο κτίριο στη Ν. Καλλικράτεια Χαλκιδικής, σχεδιασμένο από τον ίδιο. Ήταν το έργο της ζωής του αλλά με την κρίση στην κλωστοβιομηχανία το πούλησε.
Είναι κάτοχος τριών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, τα δύο σχετικά με την πλεκτική, και ένα για ένα νέο γευστικό αρωματικό καφέ το τζιπίνο, που εφεύρε στο μικρό παραδοσιακό καφέ που σχεδίασε και κατασκεύασε μόνος με βοηθό ένα Πολωνό, στο κέντρο της Κηφισιάς στην Αθήνα, με το όνομα G.P. Point meeting place από όπου πήρε και ο καφές το όνομα Gipino.
Στο G.P. λοιπόν σκιτσάριζε τους πελάτες και όταν είχε χρόνο ζωγράφισε πίνακες σ ένα παραδοσιακό στούντιο στην Κηφισιά που ο ίδιος σχεδίασε, ανακαίνισε και διακόσμησε.
Είναι ο μοναδικός Σερραίος που «δόξασε» την πόλη του στη θάλασσα το 1968 πετυχαίνοντας πρώτη νίκη ταχύτητας στην Ναυτική εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη, με σκάφος κρις - κραφτ που κατασκεύασε μόνος του στα Σέρρας στην αυλή του σπιτιού του.
Τότε δημοσίευσε σε συνέχειες και το πρώτο του λογοτεχνικό έργο στην τοπική εφημερίδα Πανσερραϊκή με τίτλο «θαλασσινές αφηγήσεις», περιγράφοντας εμπειρίες και περιπέτειες από τα θαλασσινά ταξίδια του στα νησιά του Αιγαίου. Από κει κληρονόμησε και το ψευδώνυμο Κάπταιν.
Είναι αξιοσημείωτο, που μαζί με την επαγγελματική του δραστηριότητα εύρισκε χρόνο να ασχοληθεί με την ζωγραφική, τη γλυπτική, ξυλογλυπτική και τη λογοτεχνία.
Ερευνητής και στοχαστής μελετούσε πάντα τους ανθρώπινους χαρακτήρες και περισσότερο τον ίδιο του τον εαυτό με σκληρή δικαιοσύνη, τονίζοντας πως ο καλύτερος δάσκαλος και μαθητής ήταν ο εαυτός του.
Σημειώνοντας τις εμπειρίες του και μελετώντας παράλληλα σύγχρονους και αρχαίους φιλοσόφους δημιούργησε ένα ντεπόζιτο γνώσεων που μένει ανέκδοτο. Με οδηγό πάντα την αυτοκριτική, την αυτομόρφωση, το «γνώθι σ αυτόν» και εργαλείο ο αυτοέλεγχος και η αυτογνωσία κατάφερε να αγγίξει τα κανάλια της γνώσης.
Γνώση που αφθονεί στη τελευταία του δημιουργία, στο βιβλίο «Ο ερμηνευτής», έργο ζωής και θετικών εμπειριών, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗ.
