Mέγας ευεργέτης των Σερρών, όπου και γεννήθηκε (τέλη επανάστασης 1821). Μέλος της γενιάς των Δούμπα, που ανέδειξε μεγάλους εθνικούς ευεργέτες, αποκτώντας πανελλήνια φήμη. Ο παππούς του Μιχάλης Δούμπας ήταν χρυσοχόος απ' το Μπλάτσι. Ο πατέρας του Στέργιος (1794-1870) υπάλληλος αρχικά στη Βιέννη (1817) έγινε έμπορος βαμβακιού και υφασμάτων, δημιουργώντας έτσι τον «Οίκο Δούμπα», έναν απ' τους ακμαιότερους της Βιέννης. Διετέλεσε επίσης είκοσι πέντε χρόνια πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Βιέννης και ευεργέτησε το Αρσάκειο Παρθεναγωγείο και το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα δυο παιδιά του απ’ το γάμο με την Αυστριακή Μαρία (πέθανε πρόωρα), ο Μιχάλης (μεγαλύτερος) και ο Νίκος, απόχτησαν την αυστριακή υπηκοότητα. Ένας εγγονός του δε, ο Κων/νος, πήρε τον τίτλο του βαρόνου, έκανε πρεσβευτής (ο τελευταίος) της Αυστροουγγαρίας στην Ουάσιγκτον (αρχές Α' παγκόσμιου πολέμου) και πέθανε το 1946. Ο Μιχάλης, έμπορος στην αρχή, έγινε διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας Αυστρίας. Ο Νίκος μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη γενέτειρα, έβγαλε το Πανεπιστήμιο Αθηνών και εγκαταστάθηκε στη Βιέννη, όπου πολιτογραφήθηκε και ασχολήθηκε με την πολιτική. Εξελέγη πολλές φορές βουλευτής της Άνω Αυστριακής Βουλής (Διαίτης), χρημάτισε μυστικοσύμβουλος στην Αυλή του αυτοκράτορα και εισηγητής του προϋπολογισμού των εξωτερικών υποθέσεων της Αυτοκρατορίας. Υπήρξε επίσης ιδρυτής της Λαϊκής Τράπεζας Βιέννης. Φιλότεχνος και φιλόμουσος βοηθούσε και δέχονταν στα ανάκτορα του όλες τις σύγχρονες διασημότητες τού πνεύματος και της τέχνης, όπως τον Γιόχαν Στράους κλπ. Αν και έζησε όμως και έδρασε σαν Αυστριακός πολίτης, δεν αποξενώθηκε απ’ την πατρίδα του και δεν απόβαλε ποτέ την ελληνική συνείδηση. Αγωνίστηκε παράλληλα για την προαγωγή και των ελληνικών συμφερόντων στη Μακεδονία και άλλου. Το 1888 όταν κατέβηκε στην Αθήνα δαπάνησε και διακοσμήθηκε με τοιχογραφίες το πρόστοο του Πανεπιστημίου. Στις Σέρρες δώρισε κατά καιρούς αυτός και η γυναίκα του Άννα: Για την Ίδρυση και λειτουργία του Δουμπείου Νηπιαγωγείου, οίκημα και χρήματα. Για την ανέγερση εκ βάθρων κτιρίου Αλληλοδιδακτικής σχολής (1835) γρόσια 1000 (μητροπολίτης Φουρτουνιάδης). Για τη στέγαση του πρώτου Παρθεναγωγείου (1853) το οίκημα του Νηπιαγωγείου. Το Παρθεναγωγείο μεταφέρθηκε αργότερα στο οίκημα του νέου Δουμπείου Νηπιαγωγείου, ως που κτίστηκε η «Γρηγοριάδα». Κληροδότησε τέλος 30.000 φράγκα στο Νοσοκομείο Σερρών (1900). Τις ευεργεσίες αυτές προς τα διάφορα εκπαιδευτικά και νοσηλευτικά ιδρύματα των Σερρών συνέχισε ο γιος του Θεόδωρος Δούμπας (;-1880). Παρακολούθησε τα εγκύκλια μαθήματα στις Σέρρες και σπούδασε στη Βιέννη. Μαζί με τη γυναίκα του Νίνα Βράνια (παντρεύτηκαν το 1853), αρσακειάδα, απ’ την Καστοριά, δώρισε στο Νοσοκομείο Σερρών 80 λίρες και φάρμακα. Κατέθεσε επίσης 30.500 γρόσια για τη συντήρηση του απ’ τους τόκους (8-4-1875). Τον ίδιο χρόνο προίκισε με βιβλία τη βιβλιοθήκη της Κοινότητας και το 1877 έδωσε 250 λίρες στα σχολεία και 8.000 φιορίνια για το Δούμπειο Νηπιαγωγείο. Άφησε τέλος με κληροδοσία που κατέθεσε στην ορθόδοξη εκκλησία Αγίου Γεωργίου Βιέννης (1877) στα σχολεία των Σερρών 25.000 φράγκα.