Ο πιο πονεμένος κι ό πιο βασανισμένος από όλους τους λογοτέχνες των Σερρών. Έζησε σε μια διαρκή αυτοαπομόνωση και μόνο η λογοτεχνική απασχόληση υπήρξε κάποιο βάλσαμο μέσα στο ανεξάντλητο μαρτύριο του πού σε ηλικία μόλις σαράντα πέντε χρόνων τον οδήγησε στο θάνατο και την απολύτρωση. Ο Ν. Βουζούκας γεννήθηκε το 1923 στις Σέρρες. Τελειώνοντας το γυμνάσιο Σερρών προσεβλήθη από μηνιγγίτιδα, πού τον άφησε έκτοτε κουφό. Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια επιδόθηκε στην δημοσιογραφία σαν αθλητικογράφος. Στη λογοτεχνία εμφανίζεται με ένα του μυθιστόρημα το 1950 («Όταν το πεπρωμένο κυβερνά»). Ως την ημέρα πού εξέδωσε το πρώτο τεύχος του περιοδικού του «Σερραϊκά Γράμματα» (Οκτώβριος 1955) ελάχιστα δείγματα τής ποιητικής του παραγωγής μας έδειξε. Μα με το λογοτεχνικό και λαογραφικό του περιοδικό, πού κατέρριψε κάθε ρεκόρ συνεχούς εκδόσεως πνευματικού οργάνου στην πόλη μας αρχίζει να δημοσιεύει άφθονες και ποικίλου περιεχομένου εργασίες του (ποίηση, πεζογραφήματα, μελέτες, έρευνες, κριτικές κλπ.). Ατυχώς, μια οξεία καρδιοπάθεια πού τον ηύρε προ δεκαετίας και πού με την πάροδο του χρόνου χειροτέρευε, τον οδήγησε πρόωρα στον τάφο στις 31 Ιουλίου 1967.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

Κι αν δεν είχε τίποτε άλλο να μας επιδείξει ο αείμνηστος Νίκος Βουζούκας, θα ήταν, νομίζω, αρκετή ή προσφορά του της εκδόσεως επί μία δεκαετία του περιοδικού «ΣΕΡΡΑΪΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ» για να τον κατατάξει ανάμεσα στους άξιους πνευματικούς ανθρώπους των Σερρών. Ωστόσο ο Ν. Βουζούκας εκτός της αξιόλογης αυτής προσφοράς του προς τα Σερραϊκά Γράμματα συνέγραψε και εξέδωσε και μερικά αυτοτελή βιβλία πού επισφραγίζουν την προσωπικότητα του ως λογοτέχνη. Έτσι εκτός από τό πρώτο του μυθιστόρημα εξέδωσε χρονολογικά τα έξης βιβλία :

1. «Σελίδες της ζωής» (ποιήματα 1958),

2. «Είλωτες των Βουλγάρων» (χρονικό της βουλγάρικης κατοχής, 1959),

3. «Η απελευθέρωσις των Σερρών» (χρονικό ανάτυπο από τα Σερραϊκά Γράμματα 1959),

4. «Αχτίνες του Στρυμόνα» (ποιήματα 1961) και τελευταία μόλις εξέδωσε το βιβλίο«Γενοκτονία των Εβραίων» (χρονικό των μαρτυρίων των Ισραηλιτών από τους Ναζί διαποικιλμένο με ωδές 1966).

Επίσης μας άφησε ό Ν. Β. έτοιμα προς έκδοση τα χειρόγραφα έργα του

5. «ΕΙΛΩΤΕΣ» Β τόμος,

6. «Ελεγεία» (σύνθετο ποίημα),

7. «Ο Δρόμος της μοίρας» (μυθιστόρημα),

8. «Σερριώτικοι θρύλοι» (λαογραφικά) και

9. «Λουλούδια του αγρού» (ποιήματα).

Ο αλησμόνητος Ν. Βουζούκας υπήρξε ένας λυρικός ποιητής, ένας βαθύτατα συναισθηματικός εργάτης της πένας και τα κείμενα του (είτε ποιήματα, είτε πεζά) παρά τις κάποιες τεχνικές ατέλειες των, αποπνέουν το άρωμα της πονεμένης και τραυματισμένης καρδιάς του. Όλο του το έργο αποπνέει θα λέγαμε, ένα σπαρακτικό παράπονο γιο τις χαρές τής ζωής πού ο ίδιος τόσο πολύ στερήθηκε. Αυτή ή τόσο ανθρώπινη και ανικανοποίητη λαχτάρα του συναντιέται σχεδόν σε άλα του τα έργα. Ό Ν. Β Βουζούκας με τα «Σερραϊκά Γράμματα» κυρίως έδωσε στη γενέτειρα του μια σπάνια ευκαιρία και αφορμή για πνευματική κίνηση, και συνέδεσε το άνομά του με την λογοτεχνική ιστορία των Σερρών, μα και με τα ελληνικά γράμματα γενικότερα. Σταύρος Κοταμανίδης Σύγχρονοι λογοτέχναι και πνευματικοί άνθρωποι των Σερρών Έκδοση Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Σερρών - Μελένιου, 1969