--------------------

Ντριιιινν Ντριιιιιν Ντριιιιινννν!!!!!! Ήταν πρωί, κοντά στις 10. Δεκαπέντε παιδιά ίδιας πάνω κάτω ηλικίας, δέχτηκαν ένα παράξενο τηλεφώνημα. Μια άγνωστη φωνή τους είπε:"Ραντεβού στις 10 ακριβώς, στο ισόγειο της βιβλιοθήκης, κάτω από μια πράσινη ταμπέλα. Να έχεις μαζί σου καπέλο, γυαλιά και να φορέσεις αντηλιακό. Ο προορισμός είναι μυστικός. Θα πούμε λεπτομέρειες όταν έρθεις...". Ετοιμάστηκαν με την ψυχή στο στόμα και ήρθαν. Εκεί τους περίμενε η ειδική στην επίλυση γρίφων η κ . Λένα μαζί με τη βοηθό της κ. Μαρία. "Λοιπόν, παιδιά τα πράγματα έχουν ως εξής, πρέπει να πάμε στο πάρκο της γειτονιάς, κοντά στη βιβλιοθήκη. Έχει διαπιστωθεί μια ύποπτη δραστηριότητα. Φύτρωσε ένα παράξενο δέντρο το οποίο κρύβει ένα μυστικό. Θα πρέπει όλοι μαζί να συνεργαστούμε για να το επιλύσουμε. Έχω μαζί μου πυξίδα, σφυρίχτρα και κιάλια". Εμείς έμενε να πάρουμε μαζί μας μαξιλαράκια (γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σε βρει η νύστα). Μαζευτήκαμε στο σημείο που ήταν το ραντεβού και ξεκινήσαμε. Φτάνοντας το πάρκο βρήκαμε μια μηλιά. Πράγμα περίεργο για την εποχή γιατί ήταν γεμάτη κόκκινα μήλα. Καθίσαμε πρώτα και παρατηρήσαμε το χώρο του πάρκου. Μιλήσαμε με κάθε λεπτομέρεια για το τι βλέπουμε, ακούμε και μυρίζουμε, όλες οι πληροφορίες μπορεί να μας χρησίμευαν μελλοντικά. Περνούσε όμως η ώρα, κόντευε μεσημεράκι και είχαμε ήδη αρχίσει να κουραζόμαστε και να πεινάμε. Τότε κάποιοι κοιτώντας με λαχτάρα τα μήλα της μηλιάς, σηκώθηκαν και πήγαν να κόψουν ένα καρπό για να κατευνάσουν την πείνα τους. Από τον καρπό όμως ξεπήδησε "Ποπ!" ένα μικρό χάρτινο "ρολάκι", σαν πάπυρος. Ποιος έχει όρεξη να τρώει χαρτί μεσημεριάτικα;;; Η πρώτη που το άνοιξε ήταν η Φανή...Έγραφε: "Είμαι τρίτος στη σειρά, τα κλαδιά μου φουντωτά!". "Το βρήκα" είπε η Φανή "είναι γρίφος! Πρέπει να τον λύσουμε για να λυθεί το μυστικό της μηλιάς". Κι έτσι κι έγινε όλοι με τη σειρά άρχισαν να κόβουν έναν καρπό τη φορά. Και από κάθε καρπό πεταγόταν ένας γρίφος που οδηγούσε σε ένα σημείο του πάρκου όπου κρυβόταν ένα αντικείμενο:Ένα μενταγιόν, ένα παπούτσι, ένα κλειδί, ένα φτερό, ένα καπέλο, μια κλειδαριά, μερικά κουμπιά, ένα κουβάρι μαλλί, ένα φιδάκι (ξύλινο), ένα μετάλλιο, μια σβούρα και άλλα πολλά. Με τη βοήθεια της κ. Μαρίας τα μαζέψαμε όλα και τότε η κ. Λένα ως πιο έμπειρη είπε: "Νομίζω ότι ξέρω τι είναι αυτή η μηλιά, είναι ένα "παραμυθόδεντρο" και για να λυθεί το μυστήριο του πάρκου θα πρέπει να συνθέσουμε μια ιστορία από τα στοιχεία που μας έδωσε, δηλαδή, τα αντικείμενα". Κι έτσι κι έγινε. Θα σας πούμε μόνο ότι λύσαμε το μυστήριο... για την ιστορία; Υπομονή...

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών θα ήθελε να ευχαριστήσει τη νηπιαγωγό κ. Λένα Παπασταυροπούλου, που με όρεξη και φαντασία, συνέθεσε ένα παραμυθένιο σκηνικό και ξετρέλανε τα παιδιά με τις ιστορίες της και την κ. Μαρία Βραχλιώτου που μας βοήθησε στους δύσκολους γρίφους. Τέλος, θα ήθελε να ευχαριστήσει τις εθελόντριες Εμμανουέλα Κωνσταντινίδου και Αναστασία Αλεξιάδου που με το φωτογραφικό τους ταλέντο αποτύπωσαν τις πιο σημαντικές στιγμές των δράσεων.