--------------------------------------

Σήμερα στις 19 Ιουλίου στις 10 το πρωί, συναντηθήκαμε 13 παιδάκια (πάλι αυτός ο αριθμός), στο ισόγειο της βιβλιοθήκης για να πάμε βόλτα στο....πάρκο της γειτονιάς της βιβλιοθήκης! Θα παίρναμε μαζί μας την Πιπίτσα και τους φίλους της από τις νότες ταξιδιάρες, αλλά το πάρκο που θα πηγαίναμε έκρυβε ένα μυστήριο, το οποίο έπρεπε να λυθεί από "μεγάλα" παιδιά. Τί; Δε σας γεμίζουμε το μάτι; Θα δείτε στη συνέχεια. Οδηγός μας σε αυτή τη διαδρομή, η κ. Λένα που με τη βοήθεια της πυξίδας θα μας οδηγούσε στο πάρκο. Κανείς όμως δεν ήξερε τι θα συναντούσαμε εκεί. Έτσι είναι, σε ένα πάρκο ποτέ δεν ξέρεις. Επιβιβαστήκαμε σε τρένο, όπου ο καθένας μας ήταν ένα ζωηρό βαγόνι και ξεκινήσαμε. Η πυξίδα μας έδινε κάθε φορά την κατεύθυνση. Όταν φτάσαμε αντικρίσαμε κάτι παράξενο. Μια μηλιά, κοντούλα και γεμάτη μήλα να βρίσκεται μακριά από τα άλλα δέντρα. Στην αρχή δε δώσαμε πολύ μεγάλη σημασία. Καθίσαμε σε ένα κύκλο στο έδαφος, για να έχουμε καλύτερη αίσθηση του περιβάλλοντος και "αφουγκραστήκαμε" με όλες τις αισθήσεις. Είχε έρθει η ώρα να μας πει η κ. Λένα, γιατί βρισκόμασταν εκεί. Θα έπρεπε να αποτυπώσουμε ό,τι μας έκανε εντύπωση από το πάρκο, με μια ζωγραφιά. Κι εδώ θα λυνόταν το μυστήριο της μηλιάς. Η κάθε ζωγραφιά θα μετατρεπόταν με μαγικό τρόπο σε έναν καρπό της . Όποτε πεινούσαμε μπορούσαμε να κόψουμε τον καρπό, αλλά θα έπρεπε από τη ζωγραφιά του να πούμε μια ιστορία. Γιατί;Γιατί όπως μας είπε η κ. Λένα η μηλιά δεν είναι μια απλή μηλιά, πρόκειται για ένα "παραμυθόδεντρο". Πολλά περίεργα συνέβαιναν σε αυτό το πάρκο. Περίεργα, αλλά όμορφα... Να! Η Ευαγγελία είδε ένα μάγο με μεγάλο καπέλο,η Άρτεμις ένα φτερό με μαγικές ιδιότητες και ο Αντώνης τον....Σούπερμαν! Αυτό δε θα είναι παραμύθι, αλλά σήριαλ επιστημονικής φαντασίας!!!Αφού κάναμε ένα διάλειμμα για παρατήρηση του γύρω χώρου με κιάλια, μαζευτήκαμε γύρω από το παραμυθόδεντρο, γιατί είχε περάσει η ώρα και τα στομαχάκια μας γουργούριζαν. Έκοψε ο καθένας με τη σειρά ένα μήλο για να φάει, αλλά όποιος το έκοβε έλεγε μια σύντομη ιστορία. Όλες μαζί θα έπρεπε να έχουν σχέση μεταξύ τους και μια συνέχεια. Ήταν μαζί μας και η κ. Μαρία που κατέγραφε τις ιστορίες μας που θα γίνονταν παραμύθι με αρχή, μέση και τέλος. Το πρώτο μας παραμύθι, αφιερωμένο στο παραμυθόδεντρο!

Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών θα ήθελε να ευχαριστήσει την κ. Λένα Παπασταυροπούλου που μας βοήθησε να γνωρίσουμε το πάρκο και το παραμυθόδεντρο που γεννάει ιστορίες και την κ. Μαρία Βραχλιώτου για τη βοήθειά της στην καταγραφή αυτών των ιστοριών. Τέλος, θα ήθελε να ευχαριστήσει τις εθελόντριες κ. Νάντια Παχούμη και Αναστασία Αλεξιάδου για τη βοήθειά τους στην καταγραφή και αποτύπωση της δράσης.