«Με πήγε σε μια ταβέρνα σ? ένα σοκάκι κοντά στο λιμάνι. Υπήρχε μια ψησταριά δίπλα από την είσοδο κι όλων των ειδών τα φρέσκα θαλασσινά που ψήνονταν στη σχάρα. Σου αρέσει το ψάρι; ρώτησε και της είπα ότι μου αρέσει. Η Μίου κάλεσε το σερβιτόρο και παρήγγειλε σε σπαστά ελληνικά. Το πρώτο που ήρθε ήταν μια καράφα λευκό κρασί, ψωμί και ελιές? Η Μίου ήταν πανέμορφη. Η πρώτη μου εντύπωση ήταν αυτό το απλό και αναντίρρητο γεγονός. Όχι, ίσως δεν ήταν και τόσο απλό τελικά. Μπορεί να βρισκόμουν υπό την επήρρεια μιας φοβερά εσφαλμένης εντύπωσης». (σ.134) Πολυγραφότατος, ευφυέστατος, ανατρεπτικός ο Χαρούκι Μουρακάμι έπεισε ακόμη και τους πιο δύσπιστους ότι η γραφή του είναι ένας μοντέρνος γρίφος, χωρίς να σε νοιάζει πάντα για το νόημα. Πράγματα μυστικά, σημάδια, σύμβολα και μεταφορές κυριαρχούν στο έργο του που αποδέχεται τα εξωπραγματικά στοιχεία περισσότερο και από την πραγματικότητα. Η αποδοχή του Γιαπωνέζου συγγραφέα παγκοσμίως αποκτάει διαστάσεις cult, σίγουρα δεν ξετρελαίνονται οι ακαδημαϊκοί της Σουηδίας αλλά οι υποψιασμένοι αναγνώστες ορκίζονται στο όνομά του σχεδόν σε σαράντα χώρες όπου μεταφράστηκαν τα έργα του. Το 1986 ταξίδεψε και στην Ελλάδα και έζησε με τη γυναίκα του Γιόκο για τρία περίπου τρία χρόνια. Προφανώς αυτή η εμπειρία ενέπνευσε το ένατο μυθιστόρημά του (1999) «Σπούτνικ αγαπημένη». Εδώ ο Κ. είναι δάσκαλος και ερωτευμένος με τη Σουμίρε, συγγραφέα που δεν μπορεί να εμπνευστεί. Τυχαίνει η Σουμίρε να αγαπά τη Μίου, χωρίς να είναι σίγουρη τι σημαίνει αυτό. Το ερωτικό τρίγωνο των Γιαπωνέζων θα βρεθεί κάποια στιγμή σε ένα ελληνικό νησί, έξω από την Ρόδο (!) και εκεί η ιστορία θα έχει και τα απροσδόκητά της με την εξαφάνιση της Σουμίρε και τα κείμενα που αφήνει στον υπολογιστή της. Λιτό, αινιγματικό και ίσως μελαγχολικό βιβλίο. Ευκαιρία να ανακαλύψετε τον συγγραφέα που έγραψε το συνταρακτικό «Κουρδιστό πουλί» και το πιο pop «Νορβηγικό δάσος» (εκδόσεις Ωκεανίδα). Θ. Γ.