Η ιστορία της συγκλονιστικής φιλίας δύο τραυματισμένων παιδιών που, παρά το διαφορετικό τους χρώμα, τη διαφορετική γλώσσα και το πολιτισμικό υπόβαθρό τους, αναπτύσσουν μια σχέση βαθιάς αγάπης, καταλυτικής για τη ζωή τους, μια εποχή που η Ιστορία, ανελέητη, αγνοεί την ατομική μοίρα. Στο χειμώνα της ζωής του, ο Ρατζ από το νησί του Μαυρίκιου ανακαλεί τις μνήμες των γεγονότων που τον συνέδεσαν, όταν ήταν παιδί, με τον συνομήλικό του Δαβίδ και τον σημάδεψαν ανεξίτηλα μνήμες που επισύρουν και την ντροπή για την ανθρώπινη υπόσταση. Στις 26 Δεκεμβρίου του 1940, ένα πλοίο φτάνει στον Μαυρίκιο, βρετανική αποικία εκείνη την εποχή, μεταφέροντας περίπου 1.500 εκτοπισθέντες Εβραίους από την Ευρώπη. Μαζί τους, και ο μικρός, ορφανός Δαβίδ. Τρία χρόνια αργότερα, ο εννιάχρονος τότε Ρατζ χάνει τα δυο του αδέρφια και μετακομίζει με τους γονείς του κοντά στη μυστηριώδη «μεγάλη φυλακή»? μόνο που, αντί για επικίνδυνους, δραπέτες και κλέφτες εγκλείστους ?όπως ισχυρίζεται ο βίαιος και αυταρχικός πατέρας του?, εκείνος βλέπει στον περίβολο να περιφέρονται κάτισχνοι, χλωμοί άνθρωποι, «λευκές σκιές». Ο Ρατζ, που αγνοεί ακόμη τα πάντα για την εν εξελίξει τραγωδία του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ξεχωρίζει με την πρώτη ματιά τον Δαβίδ, ένα ξανθό παιδί, «χαμένο στην υγρασία και τη ζέστη», που θα γίνει ο τελευταίος του αδερφός. Όταν όλα θα έχουν πια τελειώσει, ο Δαβίδ εμφανίζεται στο όνειρο του ηλικιωμένου πλέον Ρατζ κι αυτό θα του δώσει την αφορμή να βυθιστεί στην παιδική του ηλικία: μια ζωή, που έμελλε να την σαρώσει ένας κυκλώνας. Τιμητικές Διακρίσεις: ?Βραβείο Μυθιστορήματος της γαλλικής FNAC ?Βραβείο Αναγνωστών της εφημερίδας L' Express ?Βραβείο Culture et Bibliotheque Pour Tous ΚΡΙΤΙΚΕΣ: "Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο βιβλίο, συγκινητικό από την πρώτη σελίδα ώς την τελευταία [...], οι σελίδες του κλείνουν βαθιά συναισθήματα, χωρίς τίποτα το μελοδραματικό." Nouvel Observateur "Η γραφή της Αππανά καθιστά ορατό το τρωτό και το εύθραυστο, κάτι που σπάνια συναντάμε στη λογοτεχνία των τελευταίων χρόνων.[...] Μιλά με πηγαία συστολή για τις τύψεις, την πίκρα, το αέναο σμίξιμο του παρελθόντος με το παρόν." Le Monde "Η συγγραφέας Νατάσα Αππανά από τον Μαυρίκιο, η οποία ζει στο Παρίσι, συνθέτει με λιτότητα και άνεση τη συγκλονιστική ιστορία της σύντομης φιλίας μεταξύ δύο παιδιών από εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Ή, μάλλον, από τον ίδιο κόσμο, εκείνο του καθαρού παιδικού βλέμματος, όπως αυτό τραυματίζεται από τον παραλογισμό της βίας και του θανάτου." Ελένη Καρρά, Διαβάζω

• 
• 
•