ΑΝ «Η ΖΩΗ ΊΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ» και αν «η τέχνη γεννάει ζωή» τότε ποιος είναι ο ρόλος του έρωτα, και γιατί τόσοι και τόσοι δημιουργοί υποτάχτηκαν σ' αυτόν με πάθος; Το θέμα εξετάζεται από τον Henry James με ειρωνική αλλά βαθιά ανθρώπινη ματιά, καθώς ο έρωτας, η δημιουργικότητα, η χαρά της ζωής, η αφοσίωση και η έμπνευση συγκρούονται και επαναπροσδιορίζονται, προβάλλοντας τη βαθιά εξάρτηση της τέχνης της ζωής από την ίδια την τέχνη, αφήνοντας να εννοηθεί πως μπορεί ενίοτε η απόλαυση να καταστέλλει τη δημιουργία, αλλά εξίσου συχνά η παραγωγή ενός έργου μπορεί να βασίζεται σε μια πλάνη. Κανένας αναγνώστης δεν ησυχάζει με τα μυθιστορήματα τον κυρίου Henry James. Τα βιβλία του τελειώνει όπως ένα επεισόδιο της ζωής. Παραμένεις με την αίσθηση πως η ζωή συνεχίζεται, αλλά και πως συνεχίζει να υπάρχει η φευγαλέα παρουσία των νεκρών, που έχουν πλέον περάσει μέσα στη σιωπή που κυριεύει τον καλλιτέχνη ακόμα και όταν έχει ειπωθεί η τελευταία λέξη του έργου. Έργα ικανοποιητικά αλλά ποτέ τελειωτικά. Κι αυτό γιατί ο κύριος Henry James, μεγάλος δημιουργός, αξιόπιστος ιστορικός, ποτέ δεν επιχειρεί το ανέφικτο. Από το Notes on Life and Letters του Joseph Conrad

• 
• 
•