Δασκάλα με πλούσια εκπαιδευτική και φιλανθρωπική δράση. Γεννήθηκε στη Βιέννη απ’ τους Μελενίκιους Κων/νο Α. Χρηστομάνο και Μαρία Καζάσση. Σπούδασε στην παιδαγωγική Ακαδημία της Βιέννης. Ήταν έξυπνη, σοβαρή, λογική και πολύ όμορφη. Το 1858 παντρεύτηκε τον Λάσκαρη Λασκαρίδη, πλούσιο έμπορο απ’ την Προύσα. Το 1864 ίδρυσε στην Αθήνα (Φειδίου 3) το Ελληνικό Παρθεναγωγείο και εισάγει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη φρεβελιανή μέθοδο διδασκαλίας. Κατά τον πόλεμο του 1897 οργάνωσε δυο εργαστήρια άπορων γυναικών στις αίθουσες των Δημοτικών Θεάτρων Αθηνών και Πειραιά και αργότερα ίδρυσε το Διδασκαλείο νηπιαγωγών με πρότυπο παιδικό κήπο (Καλλιθέα), τη Γυμναστική σχολή θηλέων και δυο Λαϊκά νηπιαγωγεία στην Αθήνα και Πειραιά για τα φτωχά προσφυγόπαιδα. Το 1906 καθιέρωσε νυχτερινά μαθήματα χειροτεχνίας για δασκάλες. Τέλος το 1912 ίδρυσε το Ανώτερο Παρθεναγωγείο Αθηνών και το Εθνικό Νηπιοτροφείο, για την πρακτική εξάσκηση των παιδονόμων και νηπιαγωγών. Τιμήθηκε με τον άργυρο Σταυρό του Σωτήρος. Συνέγραψε διάφορα, κυρίως παιδαγωγικά βιβλία. Άφησε και δυο θυγατέρες, που επίσης διέπρεψαν, τη Σοφία (1882-1965) και την Ειρήνη (1889-1958). Η Σοφία, καλλιεργημένη ζωγράφος, υπήρξε η πρώτη σπουδάστρια της Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών (1903-1907) και οπαδός του ιμπρεσσιονισμού απ’ τους πρωτοπόρους στην Ελλάδα. Συμπλήρωσε τις σπουδές της στο Μόναχο. Ήταν η ευνοούμενη ζωγράφος της ελληνικής βασιλικής οικογένειας. Εξέθεσε έργα της σε διάφορες εκθέσεις τού Εσωτερικού και Εξωτερικού, πολλά απ’ τα όποια βραβεύτηκαν. Το 1958 κυκλοφόρησε «Το ημερολόγιο της ζωής μου». Η Ειρήνη, αφού σπούδασε σε 48 τυφλολογικά ιδρύματα του Εξωτερικού, ίδρυσε και στέγασε στην έπαυλη της (1907) την πρώτη στην Ελλάδα Σχολή του Οίκου Τυφλών. Κατάρτισε επίσης εκπαιδευτικό σύστημα και έγραψε τα πρώτα βιβλία για τυφλούς με τη μέθοδο Μπράιγ στην ελληνική. Το 1938 συνέστησε τον «Σύλλογο φίλων των τυφλών», του οποίου διετέλεσε ισόβιος πρόεδρος. Ήταν μέλος σε διοικήσεις πολλών σωματείων και αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διάφορα διεθνή συνέδρια και τυφλολογικές εκθέσεις του Εξωτερικού. Την χαρακτήριζε σκέψη προοδευτική, μεγάλη μόρφωση, ανθρωπιά και εργατικότητα. Σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Έγραψε (το πρώτο βιβλίο της) «Πώς να μορφώνουμε ανθρώπους» και άλλες διατριβές με θέματα τυφλολογικά, παιδαγωγικά, κοινωνικά, τουριστικά, γλωσσολογικά (υποστήριζε τη δημοτική και την κατάργηση των τόνων και πνευμάτων). Επίσης τα μυθιστορήματα: «Το τζάκι» 1935. «Κρυφοί καημοί» και «Λαοκρατία» 1944.-«Στέλλα» 1945.

• 
• 
•