ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΑΠΟ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ  ΣΤΗΝ ΑΝΩ ΒΡΟΝΤΟΥ ΣΕΡΡΩΝ

ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 1920

Η φωτογράφηση τοποθετείται χρονολογικά στα 1925. Είναι η περίοδος -μετά τους πολέμους, τις καταστροφές και την έλευση των προσφύγων μέχρι το 1924- κατά την οποία έχει ήδη διαφανεί η αναγεννητική προσπάθεια των Σερραίων για πρόοδο σ’ όλους τους τομείς.

      Σημαντική συμμετοχή στην προσπάθεια αυτή αλλά και την τόνωση του ηθικού των κατοίκων είχε η στρατιωτική μουσική της VI Μεραρχίας Σερρών. Στο ενεργητικό του συγκροτήματος καταγράφονται οι πολλές συναυλίες και η συχνή παρουσία του σε εκδηλώσεις ψυχαγωγικού χαρακτήρα, ιδιαίτερα στα παραμεθόρια χωριά της περιφέρειας.

      Διέθετε περί τους 130 εκτελεστές και ποικίλο ρεπερτόριο από Έλληνες και ξένους συνθέτες. Με εντολή του φιλότεχνου Μεράρχου Σταυριανoπούλου, έδωσε σειρά συναυλιών στην πόλη και στο νομό. Στο συγκρότημα υπηρέτησαν κατά καιρούs  αξιολογότατοι μουσικοί, που αργότερα κατατάχθηκαν ως μόνιμοι στο στρατό ή αποτέλεσαν βασικά και περιώνυμα στελέχη των κρατικών ορχηστρών της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών. Από το 1925 μέχρι το 1938 (;) είχε διευθυντή τον ανθυπασπιστή Δημήτριο Ξυδέα. Ο ίδιος διηύθυνε και τη χορωδία - μαντολινάτα του «Απόλλωνα» Σερρών κατά το διάστημα 1927-1932.

      Η Άνω Βροντού υπήρξε επί πολλά χρόνια, μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1930, τόπος παραθερισμού και αναψυχής για τους Σερραίους. Σύμφωνα με τους Στρατιωτικούς Πίνακας του πληθυσμού κατ’ εθνικότητας των νομών Σερρών και Δράμας, Αθήναι 1919, της Επιτελικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Στρατού, ο πληθυσμός του χωριού πριν την Απελευθέρωση ανερχόταν σε 4.500 χιλιάδες κατοίκους.

      Στο βάθος της φωτογραφίας διακρίνεται ευκρινέστατα κτίσμα - στέγαστρο με κεραμοσκεπή στέγη. Στη δεξιά πτέρυγά του είχαν τοποθετηθεί 4 βρύσες. Στο πάνω μέρος του κτίσματος υπήρχε η επιγραφή «Κρήνη Ελευθερίας», που διασωζόταν, ίσως, μέχρι και τη δεκαετία του 1930. Το ίδιο κτίσμα διατηρούσε την αρχική του μορφή κατασκευάστηκε κατά την Τουρκοκρατία από τους αδελφούς Τρουπάκη- ακόμα και μεταπολεμικά, τουλάχιστο έως και τη δεκετία του 1960.

      Στην προσπάθειά μας για την εξακρίβωση στοιχείων της φωτογράφησης (τοποθεσία, εικονιζόμενοι, ιστορία) διαπιστώσαμε πως η πρώτη δημοσιοποίησή της, απ’ όσο καταφέραμε να πληροφορηθούμε, πραγματοποιήθηκε από τον Georgi Bazdarof, όταν εξέδωσε ιστορικά στοιχεία της Άνω Βροντούς (Gorno Brodi, σελ. 13) το 1929, στη Σόφια. Ο ίδιος, στη λεζάντα της φωτογραφίας, αναγράφει Πηγάδι, προφανώς από το γεγονός της ύπαρξης σειράς σκαλοπατιών στο βάθος των τεσσάρων κρουνών.

      Στη σύντομη έρευνά μας τον Οκτώβριο του 2000 εξακριβώσαμε ενδεικτικά τους παρακάτω εικονιζόμενους κατοίκους του χωριού: Νικόλαο Μπούχλη, δεύτερο από δεξιά στους καθισμένους (με το μαύρο μουστάκι), μετά τους δύο μαθητές× Δημήτριο Γκολάπη, καθισμένο, δίπλα στο Νικ. Μπούχλη× Πασχαλία και Κυριακή Παπαευαγγέλου, Πασχαλία Σουμάνη, στο δεξιό πάνω μέρος της φωτογραφίας× Δημήτριο Παπαευαγγέλου, στο μέσο και επάνω× Πέτρο Παντέλη, Αλέκο Χαλάτση, στα αριστερά.

      Από τους Σερραίους παραθεριστές διακρίναμε τους: Κωνσταντίνο Τόλιο, υφασματέμπορο, από τους καθισμένους αριστερά, με το ψαθάκι× Απόστολο Τόλιο, στο μέσο, στους καθισμένους, με το άσπρο κουστούμι, χωρίς ψαθάκι× Νικόλαο Καμπούρη, μπροστά αριστερά με το ανοιχτόχρωμο κουστούμι× Ζήση Τόλιο, ξενοδόχο, αριστερά, πίσω από τα παιδιά, με το μαύρο κουστούμι, δίπλα στη σύζυγό του Λόλα. Πίσω του η Άννα Παπαγιάννη.

      Στην αναγνώριση των εικονιζομένων και τη συλλογή πληροφοριών βοήθησαν οι: Βασίλης Μαυρίδης, αρχιτέκτονας, Τάσος Καλφόγλου, Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Βροντούς, Κλεάνθης Καράμπελας (Σέρρες, γέν. 1906), Νίκος Μπούχλης (γέν. 1914), Νίκος Παπαευαγγέλου (γέν. 1915) και Γιώργος Χούκλης. Οκτώβριος - Νοέμβριος 2000.